Ben Ve Gecelerim Hep Seveceðiz Seni
Daha kaç geceler böyle sessiz, böyle sensiz yasayacagim?..Bilmiyor musun ki ey yar, beni ne çok mahvediyor uzakligin, ne çok bölüyor kalbimi kalbin... Bir gece daha basliyor... Önümde upuzun yasayacagim bir gecem, bir karanligim daha var.Saatlere, saniyelere girecegin; damarimdaki kanima kadar isleyecegin bir gecem daha basliyor... Bir gecem, bir sevdam daha basliyor ama yazik ki gözyaslari ma giren olmayacaksin yinede.
Beni artik acilarimla bas basa birakti aglamalarim. Gözyaslarim bile beni terketti.Sen geldiginden, sen oldugundan beri tüm hersey beni terketti. Ben de tükettim onlari zaten.Evet artik geceleri uyuyamiyorum. Karanliklar baslar baslamaz basliyor kalbimin aðlamalari.Önceleri onlari dinlemeye, onlara ses vermeye çalisiyordum. Farketmiyormusum gibi davraniyordum. Sirf o karanlik geceyle yüz yüze gelmemek için.
Biliyordum o yalnizligi yasamam gerekiyordu. Bir insan ariyordum yanimda, geceyi bana unutturacak.
Onun iyi, güzel ve çirkin olmasi da önem tasimiyordu. Yeter ki olsun yanimda.Olsun ki gece üzerime üzerime gelmesin. Yanimda birini görüp vazgeçsin benden.Veya yanimda birileri olsun da unutayim istiyordum SENI.
Biliyordum ki geceyle yüz yüze kaldigim zaman “Sevda” disinda bir sey olmayacaktim.Sonra, sonra bu dönem de kayboldu. Yalnizligi arayan, yalnizliga özlem duyan oldum.O karanlik gecelerin issizligina gömülmekten kaçamaz oldum. Çünkü onlar da seni buluyordum. Çünkü bana gündüzlerin veremedigini veriyordu geceler SENI...
Gündüzlerde yoktun, aydinlarda yanimda yürüyen degildin. Ama geceleri öylemiydi?... Geceleri yüregimde yürüyordun ve ben adimlarinda yasayandim. Artik uyuyamiyorum. Hem de hiç mi hiç Ne kadar çabalasam da olmuyor. Bir garip agirlikla kah seni bekleyerek kah gelmeyeceginden emin olarak geçiriyordum saatleri.
Seni yasiyordum. Gecelerde yüz yüze kaliyorduk seninle.Gece vefali, fedakar bir anne gibi kucagina aliyor beni sabaha kadar götürüyordu. Zaman akiyormuydu, geçiyor muydu bilen degilim. Hiçbir zaman da bilen olmadim.
Bu yaralarla, bu kanima isleyen ask yanginlariyla sabaha nasil kül olmadan varabiliyordum? Bilmiyorum gerçekten. Yanmaktan ates oldugum bu gecelerde beni tüketmeyen neydi?Sevgin mi? Beni evirip çevirip kora getiren söndürmeyen neydi?Bagrimdaki yangindan neden yok olmuyordum? Beni sabaha vardiran gecelermiydi yoksa? Geceler Benim gecelerim...... Senin gecelerin... Seni yasadigim Geceler. Gönlümde bir derin yarasin sen!
Bu gecelerde de çok sey istedim bir seyler yapabilmeyi. Elime çogu kez kalem kagit alip seni yazmayi istedim. Olmadi ama. Kalbim seninle öylesine doluydu ki her hareketim sönük kaliyordu.Ben çaresizligi kapilip gidiyordum. Ne yaptigimi bilmiyordum. Saatlerce, saatlerce oturup seni düsünüyordum. Kalbimde bastirmaya çalistigim duygularima ilk olarak geceleri yasama hakki veriyordum.Herkesten gizlemeye çalistigim o korlari gecelere çikartiyordum sanki. Gecelerden saklamiyordum hiçbirseyi. Gecelerle paylasiyordum, ve geceler sariyordu beni. Beni alip sensizligin okyanusunda bogmuyordu.Beni sensizligin zirvesinde, en uç noktasinda askin sonsuzluguna götürüyordu. Artik bu geceleri sevmeye basliyorum. Bana seni getiren geceler..... “Benim gecelerim onlar.... Benim senlerim benim yalnizliklarim, benim asklarim diyebildigim gecelerim.” Evet artik uyuyamayan, aglayamayan gözlerime aglamiyorum. Gecelerimi de feda ediyorum sana. Gündüzlerde söyleyemediklerimi gecelerde haykiriyorum. Ve uçsuz bucaksiz seviyorum seviyorum SEVIYORUM. Artik uyuyamiyorum, evet. Uykular haram oldu bana senden sonra. Hem nasil uyuyabilirim ki?Gözlerin var artik gecelerimde, senin gözlerin senin karanlik gözlerin.. Hiç görmedigim gözlerin....Saniyorum ki artik sana yalniz ben degil, geceler de vurgun!
Beni böylesine koynuna alisi, karanliginda bunca aydinlatmasi neden? Evet sen öyle güzel, öyle güzelsin ki, geceler de seni sevdi.Öyle ki sana ihanet edip de seni yasamiyormusçasina uyumaya, gözlerimi yummaya çalistigim zaman hemen giriveriyorlar içime ve seni getiriyorlar bana. Gözlerimi öyle bir açiyorlar ki bir dahasina kapayamiyorum bile.... Ve aglayabilmeyi diliyorum bazi geceler. Bunu gecelerden sonsuza diliyorum.Aglasam, doyasiya hiçkirircasina aglasam belki seni bir parçacik olsa unutur ve kendi içime gömülür birazcik gözlerimi yumabilirim diye düsünüyorum. Sabahlari uykuda yakalayan olmaktan çikip, sabahlari uykuda bulunan olmak istiyorum. Bunun için istiyorum aglayabilmeyi. Sana olan özlemimi, içimde bir dag kadar ululasmis hasretini belki bir parça dindirebilirim diye düsünüyorum. Belki seni birazcik gömebilirim de yüregime, rahatlarim diye umuyorum olmuyor. Aglamaya çalisiyorum, aglamalarim bana isyanlar ediyor. Geceler bana bu istegimi vermiyor. Ne zaman aglasam yalnizca ve yalnizca bir iki gözyasi olup kaliyorsun gözlerimlde. Gözlerimde donan birkaç damla yas oluyorsun, o yaslari da sariyor geceler. O yaslarla birlikte aliyor yanina geceler beni... Geceler unutmami istemiyor seni, geceler bana ihanet ediyor. Geceler senden yana sevdigim, geceler seni yasamami istiyor. Sözümü dinlemiyor..... Günesi özledigim oluyor arada bir. Yeter diyorum bunca yildizla arkadas oldugum. Seni unutup da yildizlari gördügüm anlar olursa tabii. Beni böyle gördükleri zaman anlamiyor insanlar. Nasil böyle saatlerce kalabildigimi sorup duruyorlar. Böyle tüm dünya uyku içindeyken benim nasil karanligin içinde bakislarimi dayattigimin sirrini anlamiyorlar. Ve onlar bilmiyorlar ki içim bir kordur...Tüm dünya, tüm tabiat susmalarda ve uykulardadir belki ama benim yüregimde gizlenmektedir tüm dünya... Ben içime tüm insanlari,,, tüm milyarlari almisim. Farkinda degiller. Herkesi ve herseyleri sigdirmisim içime. Bir sen sigmiyorsun, bir seni sigdiramiyorum kalbime, bilmiyorlar...Ve senin uzakligin, ve senin gece kadar olan uzakligin... Bana öyle uzak öyle yabancisin ki sevdigim, seni senden istemeye korkuyorum. Geceleri bu yüzden seviyorum. Seni sevmeme engel olmuyor, seni bana getiriyor... ve seni gecenin karanliginda bulusumdandir seni gündüzleri istemeyisim. Evet sevdigim bana her seyden ve herkesten uzaksin. Herkesin yasamina giriyor, her seyi paylasiyorsun insanlarla... Ama bana gelmiyorsun. Ama ama sitem bile etmiyorum... Sana söyleyecek söz bulamiyorum. Söyleyecek bir seyler arasam ve bulsam biliyorum geceler alir onu elimden, dilimden de. Sana söyleyeceklerimin hesabini yapsam sabahlar buna izin vermez. Ve ben seni yasiyorum. Olsa olsa sana “BU SEVGIYI YASA” diyebilirim. “Gel birlikte yasayalim” demeye dilim varmaz. Geceler bunu birakmaz yanina. Kaybettigim degilsin. Ben seni hiç yitirmedim. Çünkü içimde tasidigimdin hep. Benden bir parça oldun sen. Ben kendimi yitirmedigim sürece sen de kaybolmayacaksin. Evet, seni anlamakla, seni yasamakla, seni sevmekle geçirdigim bu gecelerde, sabahladigim bu gecelerde, benden çok uzaklarda bulunan sana uykularinda bir rahatlik veriyorsa sevdam, ne mutlu bana. Gecelerim...“Sarin yaralarimi geceler” demis bir sair.. Beni bu geceler mahvetti desem haksizlik mi ederim onlara. Beni sen mahvettim desem yalan olur bu. Ama beni bu geceler, geceleri de bana musallat eden sensin. Senin sevdanla basladi gecelere sevda yazmam. Sevda masali okumam bundandi. Ben bu gecelerde tüm karanliklari dagitabilirim. Bana hüzünlerini, bana acilarini ver sevdigim. Ver ki senin acilarini da ortak edeyim gecelerime. Ver ki gecelerle kavgali olayim.Simdi seni getirdikleri için onlara ses bile çikarmiyorum. Sen yasadigimsin, yasatanimsin. Sevdamsin sen...Belki ben anlatamiyorum ama geceler bu sevdaya sahittir. Çünkü artik onlarda bu aska ortak oldular. Belki benden bile çok seviyorlar seni. Ben seni hiç mi hiç gözlerimle bitirmek istemedim.
Ve gecelerin içinde, gecelerle birlikte hep sevdim seni...VE HEP SEVECEGIM...
Ne kadar birlikte olamayacagimizi bilsem de Ben ve Gecelerim Hep sevecegiz seni...
