SOKAK ÇOCUĞUYUM BEN
Gecenin en karanlık saatinde ağlarım hep
Yan yana yattığım çocuklar görmesin!
Geceye bırakıyorum her şayi
Annemin titrek ellerini, o sıcak koynunu istiyorum.
Üşüyorum...
Karşıda yanan evin ışıkları uyutmuyor.
Işığından değil, hasretimden, hayallerimden
Sokaklar evim, Sokağın çocuğuyum ben.
Elleri sıkı sıkıya geçer anneler çocuklarıyla
Geceye bırakırım yine...
Gece sarmalar beni
Islak yanaklarımda buz kesiyor gözyaşlarım.
Üşüyorum...
Cengiz ÖZDEMİR
