Yalnızlığıma Dair
Her ah'la yırtıldı hayat defterim,
Tebessüm gönlümde varılmaz nokta
siyah ufuklarda yaşar kederim.
yüreğimi buldum, sonsuz bir yokta...
Sandım ki bu yokluk beni yakacak,
kavrulan her yanım, küle dönerken,
geriye sadece adım kalacak,
inanmış bir nesil beni gömerken...
Bu bir perinin yalnızlığı değil,
ya da, köşebaşlarında kalanların
bu benim yalnızlığım ki sersefil,
peşinden gidiyorum yalanların
ne beyazım kaldı ne de siyahım,
bir renk cümbüşü çöktü gökyüzüme
karanlık içinde, gelmez sabahım,
hep yalnızlığım doluyor gözüme...
ve sonunda biter satır arası,
kavgalarım,kalemim düşer yere.
öldüğüm an kalmaz gönül yarası,
bulunmaz derde ne merhem, ne çare...
Kenan Yördan
