Her karanlığın içinde bir ışık vardır görmesini bilirsen eğer...
O küçücük karanlığı sonsuzlastırdığımızda içindeki o küçücük ışığı da kaybettiğimizin farkına bile varmayız.Yaşamı kör gözlerle izliyorsak eğer , ellerimiz bağlı zaten kor kuyuya atılmışızdır..!
Sonra da bir tek çıkıntısı bile olmayan o kuyudan tırmanmaya uğraştıkca , her seferinde daha hızlı , daha ac şekilde yere düşeriz.
Kanamayan kalbimizin kabuk bağlamasına sebep oluruz... Her karanlığın içinde bir ışıkk vardır , görmesini bilirsen eğer...
Her siyahin içinde beyaz , her iyiliğin içinde kötuluk , her sevginin içinde nefret olduğu gibi...
Tut gecenin rengini.Birakma.Izin verme ellerinin arasindan kayip gitmesine.Yıldızla gözlerini , karanlikla ellerini , isikla kalbini birlestir.Gulumse , gulumse ki seni aglatmak isteyenler utansın...
Bir gece ayaz çıktığında at kendini sokaklara.Yağmur vursun suratina.Hatta birak kendini sonsuzluğun kollarina.Birak kendini rüzgara.Savrulsun saçların uğultularla.Şimşekler çaksın gökyüzünde , ağlasın bulutlar.Sen ağlama...
Fırtınalara bırak kinini.Alıp götürsün uzaklara , başka diyarlara.Kararsın hava , üşüsün bulutlar , aç kendini bir kartal gibi ; sen pes etme.Yas yakışmaz yüzüne ışıltılar varken.Gülümse!...
Unutma ;
HER KARANLIĞIN İÇİNDE BİR AYDINLIK VARDIR , GÖRMESİNİ BİLİRSEN EĞER...
