Şans

Bitmez sandığımız yaz,
Şimdi çok uzaklarda kaldı.
Günlerce süren bir kuru ayaz,
Yerini bırakırken bu sersem yele
Kar yağdı köye!
Kaba kaba kar,
Kar, lâpa lâpa
Diz boyu bembeyaz
Kar...
Çıktılar damlarını kürümeye,
Toprak damlarını
Konular komşular...
"Bre Hasan" dedi Osman,
Bir hoş, keyflice;
"Şeker olsaydı yağan, yağan kar,
İnceden ince..."
Bir acı gülümsemeydi Hasan’ın dudaklarında yayılan;
Ağzından püskürürken buhar,
Karşılık verdi üzgün, manidâr:
"Hiç buralara yağar mıydı
Şeker olsaydı kar!..."