Bu kentte böylesine hergün başlıyor hayat
Sanki hiç yaşanmamış hiç gidilmemiş gibi
Kalabalık doyumsuz telaşlı bir berhayat
Sahte kalpler koşuyor kentim sen affet beni
Hızlanan arzular var sonu hırs sonu acı
Kalmadı insanların içinde sağbeğeni
İçimde benden başka yoktu acıtan sancı
Sessizlik çok kutsaldı kentim sen affet beni
Kirlendi o sessizlik ürker oldum kendimden
Gözlerim bana ait arıyorum gideni
İkinci benliğimle yaşıyorum yeniden
Peşinden geldiğimsin kentim sen affet beni
Çünkü sende gökyüzü ve düş ağaçlarım var
Sevgi inanç umut yok sevmiyorsun düşeni
Herşey satılık burda herşey fiyat ve de kâr
Yürekler arıyorum kentim sen affet beni
Öğrendiğim şey susup arkama baktığımda
Ömrümüze yapıştın kabullendim gerçeği
Senle yaşamam lazım her nefes aldığımda
Yârime benziyorsun kentim sen affet beni
Sana aşığım ben de, acı çekmeme rağmen
Yıkımdan varoluştan alıyorum sevgini
Cam kırık, batar ama acıtmıyor tamamen
Izdırap çekiyorsun kentim sen affet beni
Kulak ver öfkelenme özlem çektiğim her şey!
Düşün seni terk edip neler yitirdiğini
Boyun eğme yargıla bu yüzünün sesi..hey!
Daha fazla tükenme kentim sen affet ben
nihal mirdoğan
