Yokluğunun Hüznü
bir insafsiz gidişti yaptığın
bir haksız suçlamaydı bana haykırdığın
ve elimden aldığın herşeyim
oysa sen hiç dokunamadığım ellerini
aldın benden
hiç hissdemediğim kokunu çektin üzerimden
hiç sarılamadığım bedenini yok ettin hayalimden
hiç bakamadığım gözlerini kaçırdın benden
hiç gerçekleştiremediğim hayallerimi çaldın benden
hiç birşeyı düşünmeden
hiç bir şeyi önemsemeden
çektin yüreğimden ellerinii
herşeyim dediğim ama hiç sahip olamadıklarımdı
alıp gittiklerin
benden sesizce alıp bir başkasının avuclarına bıraktıkların onlar
şimdi o benım kaybolamadığım
gözlerinin derinliklerinde
şimdi o benım dokunamadığım avuclarında
şimdi o benım özlemini duyduğum teninin kokusunda
şimdi o benim gerçekleştiremediğim
hayallerimin bekçisi...
geride kalanmıı....
şimdi bende bilmiyorum..
ama
artık hayal kurmuyorum...
artık sahip olamıcam şeyler istemiyorum
artık bir başıma yaşıyorummm...
seninlee ama sensiz iki kişilik bir dünyam vardı..
sen yoktun belkı ama hayallerım vardı
umutlarım vardı...
sen gitiinn ....
ve yanımda kalan
senın hayallerının boşluğuu...
veee yok ettiğin umutlarım var...
yine sil baştan yaratılmaya çalışılan bir hayat var..
aslında gidişinle çok fazla değişen bir şey yok hayatımda
ben seninleykende sensizliği yaşadım...
belki sen farkında olmadın ama..
ben sensizliğin hüznünü hep yüreğimde taşıdım
alinti...
