BİR CAFE CROWN ARASI

Anlatmaya nerden başlıyacağımı bilemiyorum.Herşey bir cafe de başladı.O gün o cafe'ye ders çalışmaya gitmiştim.
Birden dışarıdan bir ses duyup kafamı kaldırdığımda onu gördüm.Mavi gözleri ne kadar güzeldi,üstündeki yeşil tişörtü ve blue
jean'i ona çok yakışmıştı.O gülüşü hararetli konuşması hele o gözleri ne kadar güzeldi.
Dersime bir türlü odaklanamıyordum.Bakışlarımı ondan alamıyordum.Adı neydi acaba?..Tam ben bunu düşünürken
arkadaşlarından biri ''Kerem akşama ne yapıyoruz?''...demez mi!...Demek adı Kerem,adı da kendi gibi güzel...Bir ara kafasını yana çevirdiğinde göz göze geldik gülümsüyordu...Bense kafamı eğip ders çalışıyormuşum gibi yaptım.Ah ne kadar utanç verici.Acaba ona baktığımı anlamışmıydı,of of hemen burdan gitmeliyim.Garsondan hesabı isterken yerimde dondum kaldım,hala bana bakıp tatlı tatlı gülümsüyordu.Bende gülümsesem mi acaba?...Oh hayır neden ayağa kalkıyorsun yoksa....olamaz buraya geliyor.Napıcam ben şimdi tamam sakin olmalıyım.....sakin....
-''Merhaba''
Kafamı yavaşça kaldırıp ona baktım.İşte tam karşımda duruyordu.Kalbim deli gibi çarpıyor,ellerim titriyordu.Hadi diyordum içimden... hadi alt tarafı ona merhaba de hadiii....Oh hayır diyemiyorum adeta kilitlendim....Bana tam birşey söylemek için ağzını açtığında ben konuşmasına fırsat vermeden:
-''Gitmeliyim...''deyip kapıya yöneldim.Dışarı çıktığımda hava soğuktu ama benim içim yanıyordu.Ne oluyordu bana....
----
Yarın o cafe'ye gitmedim.Aslında gitmeyi çok istiyordum.Belki onunla tekrar karşılaşırdım.Acaba dün benim hakkımda ne düşündü.Of aptalım ben hemde kocaman bir aptal......
----
Evet gene cafemdeyim ve önümde kitaplarım ama ben kendimi bir türlü derse veremiyorum.Kafamı pencereden yana çevirdiğimde kırmızı bir spor araba,yolun karşı tarafına park etmek istiyor...lakin park yerinde bir köpek mışıl mışıl uyuyordu.Köpeği uyandırmak için kornaya bastı.Köpek nasıl yerinden fırladı anlatamam....yazık kim bilir ne kadar korkmuştu.
Oda ne...Arabadan inen Kerem değil mi!...Galiba buraya gelicek,napıcam ben şimdi acaba lavabo'ya gidip,ordan da bir yolunu bulup sıvışırım yada yerimde kalmalıyım....evet evet yerimde kalmlıyım hem belki bu seferde ben ona MERHABA derim.Oda ne..bir
kız onun arabasından indiği gibi Kerem kolunu onun omzuna attı ve çok samimi bir şekilde cafeden içeri girdiler.Ah hayır buraya kadar burda duramam ama nasıl çıkıcam burdan tam kapının yanındaki masaya oturdular.En iyisi dersime bakıyım ve onları unutmalıyım. Olamaz bu tarafa bakıyor,kafamı eğip birşeyler karalamaya başladım ama onlara bakmamak için kendimi zor tutuyorum.
-''Aslı...Aslı...
Bu da ne!...Kim bana sesleniyor.Aaa Sibel iyide Kerem'in yanında ne halt ediyorun.Oh hayır yanıma geliyor.Kahretsin gülümse ve merhaba de.....
-''Aa Sibel ...Merhaba
-''Merhaba canım naber?....Çok uzun zaman oldu değil mi?...Neler yapıyorsun?::
-''Ne olsun ders çalışıyorum.Malum sınav haftsındayız.Sen neler yapıyorsun?...
-''Bende iyiyim teşekkürler.Biliyormusun ben nişanlandım...
-''Sahi mi!...Tebrik ederim.
-''Sağol canım..Sana tanışmamızı anlatsam şaşar kalırsın.Şimdi birgün...
Sibel karşımda nasıl tanıştıklarını anlatırken içimden onu boğazlamak geçiyordu.Nasıl olur ya daha geçen hafta bu çocuk bana kur yapmıştı.Aslında boğazlamam gereken kişi Sibel değil Kerem beyefendiydi.Ben iç dünyama dalmışken Sibel'in ''sizi tanıştırayım''
demesiyle kendime geldim.
-''Ha tabi....olur..
Evet neden olmasın tanışalım şu çapkın beyle degil mi...
-''Emre bak seni kiminle taniştırıcam.Aslı benim liseden arkadaşım oda senin gibi hukukçudur.
-''Memnun oldum''
Bu işte bir gariplik var sanki beni daha önceden hiç görmemiş gibi davranıyor.Bende ona yarımağız 'memnun oldum bende'deyip bu konuşmaya son verecek kelimeleri ararken Sibel:
-''Aslı istersen beraber oturalım.
Bana dediğine bakarmısınız hem neden ona Emre diyor.iki isimli olsa gerek ama bu çocuk çok farklı yani beni tanımadı gerçi bende onu tanımadım,sanki ilk gördüğüm gibi değildi.Yüzü oydu ama konuşması tavırları kesinlikle o değildi.Birden...
-''Huu Aslı dalıp gittin kızım yaa..
-''Aaa şey...teşekkür ederim ama ben böyle iyiyim.
-''Pekala sen bilirsin.Teklif var ısrar yok,sonra görüşürüz öyleyse tamam....
-''Tamam canım hoşçakal''
Masama kitaplarımın arasına gömüldüm ve garsondan bir cafe crown istedim.Bi ara vermenin tam zamanıydı.Bugün yaşadıklarımdan sonra.....
Cafemi içip kitapları topladım ve ayrılmak için kapıya yöneldiğimde oda ne Kerem...hayır ama sen Emre.....ya burda ne oluyor..Bi dakika ya Emre Sibel'le masada ama benim karşımda Kerem ya ne oluyor gerçekten...ben bu soruların yanıtını içimde ararken arkamdan bir ses:
-''Kerem burdayız''
Aman Allahım ikizlermiş.Kerem benim şaşkın yüzüme bakarken bana gülümseyerek ''Merhaba ''dedi ve bende ona:
-''Merhaba''dedim.İşte bu benim Keremimdi....