Sevgilim...
Neden bırakıp gittin sanki beni? Sana en çok ihtiyacım olan zamanda, hiç beklemediğim bir anda neden bırakıp gittin beni?
Yaşamak isteyipte yaşayamadığım, yapmak isteyipte yapamadığım öyle çok şey vardı ki seninle..
Öyle çok sözüm vardı ki bu aşka dair söyleyecek..
Dinlemedin.. Gittin.. Cümlelerim yarım kaldı dilimin ucunda, gözyaşlarım ince çizgiler bıraktı yanaklarımda, ve bir de bu o günden beri hiç dinmeyen sızı tam sol yanımda..
Sevgilim...
Artık senden umudu kestim.. Kaçak zamanlardı yaşadığımız, ve ben ölümü bekleyen hastalar gibiydim ellerinde.. Ne kadar çırpınıp kaçmaya çalışsam da er ya da geç ölümün acımasız pençesine düşeceğimi bilerek durdum yanında.. Nefes aldığım her an ölümün o soğuk nefesini tam ensemde hissederek..
Gitmeseydin.. Bırakmasaydın beni.. Ben bir ömür boyunca o ölüm korkusuyla yaşamaya razıydım.. Uyandığım her sabah içimde aynı kaybetme korkusuyla güne başlamaya, her gece o günü de seninle yaşayabildiğim için şükretmeye razıydım..
Sevgilim...
Sana daha ne söyleyebilirim? Söylesem anlar mısın beni? Hissedebilir misin hissettiklerimi? Ve hayal edebilir misin sensiz bir hayatın benim için ne anlama geldiğini?
Yıllarca o kadar alışmışsın ki kayıtsız şartsız hep sevilmeye, özlenmeye ve beklenmeye.. Belki benim aşkım da diğerleri gibi sıradan geliyordur sana.. Kim bilir..
Sevgilim...
Bilsen ne kadar yalvardım Allah'a; bu beni günden güne eriten, içten içe çökertip kanımı emen sevgiyi içimden söküp atsın diye.. Sırf senden ve beni sevmediğin gerçeğinden kaçmak için neler yaptım..
Bu sevgi çok şey alıp götürdü ömrümden, onulmaz yaralar açtı içimde.. Hepsine dayandım, ve daha bir ömür boyu dayanırdım! Kan revan içinde kalsa da her yerim, çektiği acıdan paramparça olsa da yüreğim, bir ömüre sığmayacak kadar çok ağlasa da gözlerim; dayanırdım..
Sevgilim...
Biliyorum, artık her şey için çok geç.. Bu saatten sonra ne sen gelirsin geri, ne de eskisi gibi olabiliriz bunca yaşanandan sonra... Yanlış zamandı belki, belki çok geç kalmıştık birbrimize, ya da belki vaktinden çok erken gelmiştik... Kim bilir belki bir gün başka bir dünyada yeniden kesişir bu dünyada ebediyen ayrılan yollarımız, ve biz o zaman bir daha hiç ayrılmayız..
