Seni ozluyorum.
Gecenin en zifiri aninda bile odami aydinlatan bu aski ozluyorum en cok da her gun duyabilmek icin cirpindigim sesini. Seni ozluyorum iste...
Her kavgamizin sonunda cekdigim sancilari, seni kaybetmek korkusu yuregimi bir bicak gibi kestigi anlari bile.
Seni ozluyorum kabul ettim artik bunu...
Gozbebeklerimin icine yerlesmissin ve dunyada iyiye ve guzele dair ne varsa icinde sen varsin.
Meleklerin kanatlarinda geliyorsun sen bana her gun, martilarin gozlerinde. Bir papatya demetinin ustundeki ugur bocegi oluyorsun, ayin savkinda, umudun mavisindeki en cok bu renge tutkunum bilirsin sen varsin.
Yuregime islemisim seni bir dantel gibi ince ince dugumlerle...
Cozulemezsin cozmem seni.
Oradasin orada kalmalisin.
Cunku bir tek sen yuregime yakisirsin.
Her gun icimi isitan asil sensin sicacik isIklarinda tum ruhumu saran, her yeni gune gozumu acar acmaz icine dolustugunbir gunaydinsin.
Seni ozlemek dayanilmaz hale geldginde bile hic isyan etmiyorum.
Cunku icimdesin ve seni goz yaslarimla akitmaya kiyamiyorum.
Ozlemin sancilariyla bedenim her gun olse de aslinda her gune yeniden doguyorum.
Seni ozluyorum cunku seni seviyorum hemde cok..
Dogrularini yanlislarini sorgulamadan, bir cocuk yuregi gibi masumca yasiyorum seni.
Bu hayata verdigim her nefesde gittigim her yerde sende benimle birlikte varsin.
O yuzden yalnizlik hic bilmiyorum.
Asla degistirmeden, en katiksiz halinle seviyorum seni.
Ozgurlesiyor askimiz, sevdikce buyuyor ozledikce yuceliyor.
Iste en cok bunu, ozluyorum seni sevmeyi ozluyorum.
Sevdikce daha cok ozluyorum, ozledikce daha cok seviyorum.