SEVGİLİYE
Aynı bardaktan içmeyeceğiz artık,
Ne cini, ne de beyaz şarabı
Şafakta sarılamayacağız artık sevgilim..
İç içe eski, ağır iki gümüş kaşık gibi.
Akşam birlikte bakamayacağız
Sarnıç üstü terastan karşı dağlara
Sen Güneş’le soluyorsun, ben Ay’la
Aynı aşkı paylaşıyoruz oysa..
Senin yanında hep aynı adam; sadık, sevecen
Benim yanımda onca kadın; yalnızlık delen, kemiren
Oysa kara gözlerindeki korkuyu anlayan sadece ben
Mutsuzluğumun yarasısın çünkü sen.
Seyreltelim artık iyice karşılaşmalarımızı
Ancak böyle koruruz belki aramızdaki o yalın aşkı
Dizelerimde yalnızca senin sessiz hayalin,
Şiirlerimde ise benim sesli nefesim var.
Ne korkunun ne de unutuşun dokunamıyacağı
Bir orman ateşi bizimki.
Ne yalan söyleyeyim gözlerim dolu ağlıyorum şimdi
Ah, bilebilseydin nasıl da özledim öpüşünü,
Rengi, kuru gül rengi...
