Kimbilir... Sehirlerden,insanlardan uzakta bir evimiz olsun isterdim..
Bir penceresinden bakinca ucsuz bucaksiz deniz gorunmeliydi..
vahsi,cilgin bir deniz..
Kimi gun acilip acilip kapimiza kadar gelmeliydi dalgalar,
tuzlu kopukler saclarimizi islatmaliydi.
Geceleri denizin ugultusu kulaklarimizdan hic eksilmemeli ve
serin bir ruzgar esmeliydi ansizin,iliklerimize kadar usumeliydik.
Ocakta yanan odunlarin pariltisinda gozlerimizin en acik rengini gormeliydik,alevlerin sicakligi yuzume vurmaliydi,
optukce yanmaliydi dudaklarin.. Pencereden giren gunun ilk isigi bizi uyanik bulmaliydi.
Sonra gunes biraz yukseldigi zaman uykularin en guzeli,
en dayanilmazi cokmeliydi.
O bir uykunun icinde nefes alisini bile duymaliydim.
Uyanir uyanmaz deniz kiyisina inmeliydik,
mutlulugumuzu kumlarda kopuklerde seyretmeliydi..
Yalniz bir sure denizden usaninca
el ele yakinimizdaki ormana gitmeliydik,
koyu yesil golgeler kararincaya kadar cicekler toplamaliydik seninle,
oradaki her agacin golgesine bir misra yazmaliydin benim icin..
Boylece mevsimler gecmeliydi..
Ruzgardan baskasi calmamaliydi kapimizi .
ve biz bu butun yalan dunyadan, iki yuzlu insanlardan uzakta,
bugune kadar kimsenin tatmadigi hazlari tatmali ,
o kimsenin varamayacagi bir yere varmaliydik.
Kim bilir diyorum;
kim bilir belkide bunlarin hepsi gercek olacak;
deniz kiyisindaki kucuk ev,yakinimizdaki orman,
elimizle yetistirdigimiz cicekler.ve geceler..
Kim bilir belkide asil gercek olan bu yasantimiz,
yalan olan bu sensiz gecen gunler.
Bu dayanilmaz ozlem belkide sonsuz bir beraberlige hazirliyor..
Biz belki dunyaya hic gelmedik.
Belkide coktan sona erdi yasantimiz..
Belki hic birbirimizi gormedik,tanimadik.
Ayri degil beraberiz belkide..
Ama yasiyorsam gelecek gunlerin seni getirecegine inandigim icindir!
Butun bu caresizliklerin ortasinda en guzel gunleri ve kendimi sana hazirliyorum!
Oraya bir gun varacakmiyiz acaba KIMBILIR..
