Sizin Yazılarınız

EN ACI GERÇEK

senin yokluğunda bunalımlardayım ben. yoktun ; ama, yaşardım seni. şehre ne zaman yağmur yağsa, bir bahar yağmurunda tek bir sözcük bile söyleyemeden biten aşkımızın öyküsü gelir aklıma. gençliğin en deli çağındayım o zaman. " yaprak dökerdi bir yanımız, diğer yanımız ise bahar bahçesiydi " en kahkaha dolu anlarda bile tarif edilmez bir hüzün yansırsıyüzümüzden. biz en çok o hüznü merak ederdik. gülüşün ardında gizli üzerini örtmeye çalıştığımız, ikimizden başka hiç kimsenin farketmediği o hüznü. bizi birbirimize çeken o şey hüzündü işte.....
Kalabalığın ortasında insanları imrendiren kahkahalar atarken, gözlerimiz birbirine kenetlendiğinde susmalarımız bu yüzdendi. şarkılara yüklenmiş bir aşktı bizimkisi, söyleyemediğimiz sözlerin tercümanıydı şarkılar. ve " herşey verilmedi hiçbir zaman " "gizli kaldı birşeyler " bilinçsizce çıkılmış bir yolda, ufuk çizgisini görmeden, sisler içinde yürürdük. birlikteydik ama yalnızlıkmı cezbederdi bizi, yoksa birbirimizdenmi korkardık bilinmez, hep tektik. bir kış günü, sıcak iklimlere duyulan özlem gibi özlerdik birbirimizi. o özlemki birbirimizi yalnızlığımızdan çıkarır, ancak o zaman "biz" olurduk. sonra aşkın yaraya dönüştüğü günler geldi. sonra "ya sen nasılsın" diye soramazdım ama içim kanardı benim. bitecekti bilirdim. bitmeyecekmiş gibi davranmanın ruhuma verdiği sıkıntıyı taşımanın ağırlığıyla ezilirdim. bir sonraki bölümü hakkında en ufak ipucu bile olmayan bir romanı okurken insan nasıl kendini her türlü sürprize hazırlarsa, uyandığım her yeni günün bilinmezlerle dolu olmasıda böyle bir duygu içine sokardı beni. ya bir gün biterse.....
beklenen son gecikmedi. doğa yeni yeni uyanırken ve yağmur yemyeşil yaprakları sıcak ve kuru bir yaza hazırlamak için olabildiğice ıslatırken, uykuya daldı aşkımız. kaç mevsim böyle geçti? kaç mevsim sensiz yaşandı? bedenin yoktu; ama yüreğimde hiç eksiltmedim seni. bu yüzden seni, yokluğunda bulalardan oldum. birgün; kimbilir hangi mevsim bu aşkı yeniden ve bu kez bir daha hiç uykuya dalmamak üzere uyanacağını biliyordum.....
umutsuzluğa düştüğüm olmadı asla. kaybedilmiş günleri yeniden kazanma kaygımda olmadı. yaşanmalıydı ve yaşandı. yüzümüzdeki çizgiler kalbimizdeki kırılmalar arttı. belki biraz daha fazla hüzün taşıyoruz. ama yaşıyorsun yaşadığım dünyadasın bunu biliyorum ve işte en acı olan gerçekde bu....

MsXLabs Üye Girişi