Bakislarim oyle bos ki, artik hissetmiyorum hicbir seyi...
Sanki tum duygularim, gozlerimdeki tum isIk yok olmus ve bir daha hic cikarilamayacak kadar derinlere gomulmus gibi. Nerede hata yaptim bilmiyorum. Zaten kurumus olan hangi dala nasil da bastim?
Daha once beni mutlu ettigini dusundugum her sey yok oldu sanki. Neydiler ya da kimdiler bilmiyorum ama artik yoklar...
Umitlenme her telefon calisinda
Kosma kapilara her adim sesinde
Senin sandigin yildiz artik yok yerinde
Kabul et kalbim, kabul et kalbim
Ah kalbim biz ayrildik
"Ask"... Tarifini bile yapamazken oyle olabildigimizi ya da olabilecegimizi iddia ediyoruz, ne garip degil mi? Kocaman bir soru isaretinden ibaret olan hayatimizi bu ne idugu belirsiz seyin ardindan kosmakla geciriyoruz hep. Yakalayinca ne oluyor peki? Bir anlik bir huzura kavusuyoruz ve yine bir anda o huzuru kaybediyoruz...
Kovalamaca; o basit ve bizi hayatin ne kadar kotu yani olursa olsun yinede yasamaya deger oldugunu dusunduren yakalamaca oyunu en bastan ve yine yeniden basliyor...
Icimde bir seyler kopuyor, paramparca oluyorum. Ayni parcalar yeniden kopup bir daha parcalaniyor, sonu yokmus gibi, garip bir yap-boz oyunu bu...
Gitti giden donmeyecek,
Kabul et kalbim
Asla seni sevmeyecek,
Hayat ne zalim...
Bagirmak istiyorum, haykirmak istiyorum ama kelimeler bogazima dugumleniyor ve susuyorum... Susup sabrediyorum ve ustelik korkum daha da buyuyor... Aslinda ummadigim bir yerde, ummadigim bir anda patlamaktan korkuyorum... Dusunuyorum da; sayilarini hatirlamadigim kadar cok olan "keske"lerime bir yenisini daha eklemekten ve geri donusu olmayan bir yola girmekten korkuyorum aslinda...
O yanmadi senin kadar
Feryat etsen neye yarar
Ya sen dur sonsuza kadar ya kabul et...
Kabul et kalbim, kabul et kalbim...
Ah kalbim biz ayrildik...
Diger yandan da; hayat kisa, bagir cagir, bosalt icini diyorum kendi kendime. Sonra da bu kisacik hayati daha da cekilmez hale getirebilecegimi dusunuyorum. Celiskiye dusup yine susuyorum. Kendi icime haykirmaya devam ediyorum kimsenin duymadigindan emin bir halde.
Gozyaslarimi icime akitiyorum ve biliyorum ki kimse gormuyor, goremiyor... Ve "Sessiz Cigligima" ses verecegin "o" gunu bekliyorum
