YOLDAKİ DİKEN
Bir adam yolda yürüyordu.Bir ara gözüne yol üzerindeki bir dike dalı ilişti.Bu dikenli dal,bir atın ya da devenin ayağına batıp hayvana acı verebilir,hayırlı iş peşindeki bir yolcuyu yolunda geciktirebilirdi.Adamın içinden bir ses;
"Sen kendi yoluna devam et,kendi işine bak"dedi."Elalemi düşünmek sanamı düştü?"
Şeytanın ve nefsinin sesiydi bu.Ama hayır meleği kalbine hemen güzel şeyler ilham etti:"O dalı oradan kaldırmakla başkalarına yardım etmiş olursun ve bu da Rabb'ini memnun eder."Adam eğildi ve diken dalını alıp yolun uzağına attı.Ruhu hafiflemişti.
Ama nefsi bu defa başka bir taraftan aldatmaya çalışıyordu onu:
"İyiki kaldırdın o dalı;kendinle ne kadar övünsen azdır!"Ama adamın hayır meleği bu seside susturdu:
"Bu hayrı sana ilham eden,başkalarına şefkat etme duygusunu veren,o dalı atman için gerekli gücü veren Rabb'indi.O yüzden,hayrı işlemeyi sana nasip ettiği için Rabbine hamd ve şükür etmelisin."
Adam bir kez daha ilham meleğinin sözlerini onayladı ve yüksesk sesle Rabbine hamd etti.
Cenab-ı Hakk da,onun dikenli dalı yerden alıp kenara atmasından ve bu hareketini sahiplenmeyip Rabbine şükretmesinden memnun oldu ve onun geçmiş günahlarını bağışladı......
