Susardın
Uğuldardı şehir
Üçüncü kez öterdi kıyamet borusu
Dağlar yıkılırdı denizlere
Susardın…
Her kapının önünde bendim duran
Git dediğimde ellerini sıkıca tutup
Parmakların kurşunlardı yüreğimi usulca
Acıyan yanlarımı örterdim gülerek
Yanan yakılan yalnız kalan bendim oysa
Bir efsane bile çıkaramadan bu aşktan
Kağıt gemilerden atılan hep ben…
Kıvrılıp bir şarap şişesine
Üşürdüm…
Oysa bir saçak altıydım sana
Şehirden sığınacağın
Sıcak ekmektim aç kaldığında
Saçların olacaktı göğsümde demlenen
İnce belli bardaktım gökyüzünü içirecek
Ve bir serçe kanadıydım karanlıktan aydınlığa
Gözlerindi bende kalan çığlık çığlığa
…sen hep susardın…
