Bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını,kendimi bulduğumda anladım,
Herkesin mutlu olmak için bir yolu varmış,kendi yolumu çizdiğimde anladım,
Birtek yaşayarak öğrenilirmiş hayat,okuyarak dinleyerek değil...
Bildiklerini bana neden anlatmadığını,anladım..
Yüreğinde aşk olmadan geçen her gün kayıpmış,
Aşk peşinden neden yalın ayak koştuğunu anladım..
Acı doruğa ulaştığında gözyaşı gelmezmiş gözlerden,
Neden hiç ağlamadığını anladım,
Ağlayanı güldürebilme ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş,
Gözyaşımı kahkaya çevirdiğinde anladım..
Bir insanı herhangi biri kırabilir,ama bir tek en sevdiği incitebilirmiş,
ÇOK ACITTIĞINDA ANLADIM...
Fakat hak edermiş sevilen onun için dökülen her damla göz yaşını,
Gözyaşıyla birlikte sevinçler terk ettiğinde anladım
Yalan söylememek değil,GERÇEĞİ GİZLEMEMEKMİŞ MARİFET
Yüreğini elime koyduğumda anladım..
"Sana ihtiyacım var,gel!" diyebilmekmiş güçlü olmak ,
Sana "GİT" dediğimde anladım..
Biri sana "GİT" dediğinde "KALMAK İSTİYORUM" diyebilmekmiş sevmek
GİT
dediklerinde gittiğimde anladım..
Sana sevgim şimarık bir çocukmuş ,
Her düştüğünde zırıl zırıl ağlayan
Büyüyüp bana sımsıkı sarıldığında anladım
ÖZÜR DİLEMEK DEĞİL "BENİ AFFET " diye haykırmak istemekmiş
PİŞMAN OLMAK Gerçekten pişman olduğumda anladım..
Ve gurur kaybedenlerin acizlerin maskesiymiş,
Sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmış,
Yüreğimde sevgi bulduğumda anladım..
Ölürcesine isteyen,beklemez sadece umut edermiş bir gün affedilmeyi
Beni affetmeni ölürcesine istediğimde anladım...
Sevgi emekmiş, Emek ise vazgeçmeyecek kadar
Ama özgür bırakacak kadar sevmekmiş...
Can YÜCEL
