Adın Dökülür
Dilsiz perişanlıklarım
Büyürken aynalarda
Küçülür sefil umutlar
Birer birer baş kaldırır
Yaralarına bile bakmadan
İçimdeki hatıralar
Gönlümde bir deli hasret
Kor gibi yanarken alev alev
Sol yanıma bir sancı oturur
İçimde acılar nöbet vurur.
Bitmiyor işte içimde sensizlik.
Bu hasret denen canavarın
Ne merhameti var ne duygusu
Ne esnemesi gelir ne uykusu
Yonar hergece beni usul usul
Kaç bahar tükendi sensiz
Hiç bir ele uzanmadı gönlüm
Kimse anlamaz gönül yasımı
Öyle zorki sensizliğin öyküsü
Hergece dilimde ölüm türküsü
Sanki halimle alay eder
Sigara dumanlarında çehreler
Bir gölge gelir karşımda durur
Bir çift göz kuyular gibi derin
Sanki bana uzanır gibi ellerin
Yeni uyanmış halinle uykudan
Hüzünlü bakışların ılık ılık
Yüreğim sancıdan büzülür
Ve rengi yitik gözlerimden
Usul usul adın dökülür.......
Ali Başol
