Şiir Nehri -2- [Arşiv]

Hayatımın Kadını

Tophanede bir bardak sıcak çayla
Dalıyorum denizin eşsiz güzelliğine
Geçmişi anımsıyorum,
Bizi hatırlıyorum,
Senli günlere gidiyorum,
Ne güzeldi o günler el ele, göz göze…
Şehirlerimiz ayrıydı
Mesafeler bizi ayırsa da
Ne kadar çok şey yaşatmıştık gönlümüzde…
Haftalar boyunca süren,
Hasretliğimizin son noktası otogar geliyor gözümün önüne,
Seni otogarda beklemek bile ne kadar güzeldi…
Dizlerimin bağı çözülürdü sen otobüsten inerken,
Heyecandan düşüp bayılacak gibi olurdum…
Her gelişinin akşam saat altıda son bulacak olması
İçimde hep bir burukluğa sebep olurdu,
Her şeye rağmen sekiz saatliğine de olsa
Senin gözlerine bakıyor olmak
Benim için dünyaya bedeldi…
Kısacık bir güne sığdırdığımız buluşmalarımızda
Nasılda sarılırdık bir birimize… sımsıkı...
Nefesim kesilirdi o sarılmalarda,
İçim bir hoş olurdu…
Sonra,
Kaybetme korkusu düşerdi bir anda aklıma,
Dünyam karardı bir an,
Bir an elimden ayağımdan can kesilirdi,
Gözlerinin içine bakardım halimi belli etmeden,
Gözlerinde yeniden can bulurdum,
Ne hoş saatlerdi…
Sigaramdan derin bir nefes çekiyorum
Dumanı ciğerlerimden öte iliklerimde
Bittiğimiz günler geliyor aklıma
Sebebini hala bilmiyorum…
İlk kez canım böyle bir acıyla kavruluyordu
İlk kez öleceğimi sanmıştım
İçimdekini bir türlü susturamıyordum
Sen avuçlarımdan kayıp gidiyordun
Ben tutunamıyordum…
Vurmuştum can havliyle kendimi alkole, sigaraya
Olur olmadık yerde çok ağlamıştım ardından
Hele o iş bankasının önü yok mu önü
O mermerlerin dili olsa da bir konuşsa…
Paşa beydeki masalar çekerdi kahrımı o günlerde
Solist arkadaşlar sanki halimi bilir gibi
Dertli dertli vururlardı sazın teline…
Kendimden geçerdim her gece
Bir gece yarısı hayattan vazgeçtiğimi hatırlıyorum
Berat kandiliydi
Bana engel olan tek şey
Gece on ikiyi beş geçe kardeşimin
Telefondaki “üzme kendini” diyen sesiydi
Bileğimde hala o geceden kalma
Kırık şişenin izleri duruyor…
Ne kadar çocukçaydı yaptıklarım
Yada değildi bilmiyorum…
Bildiğim tek doğru
Seninle yaşadıklarım hayatımın en özel anlarıydı…
Yıllar geçti, zaman eskitti yaşadıklarımızı
Yaşlandık ikimizde…
Kim bilir şimdi sen neredesin?
Hayattamısın?
Mutlumusun?
Üzgünmüsün?
Torunların oldu mu acaba?
Zaman… Zaman… Zaman…
Biliyormusun,
Her şeyi eskiten,
Saçımı, yüzümü, ellerimi eskiten zaman
Bir tek içimdeki seni eskitemedi
Her ezan seninde hala adını zikrediyor, seni yaşıyorum
Ölmeden seni bir kez daha görebilirmiyim ümidiyle tutunuyorum hayata
Halamı diyorlar bazen seninde ismen tanıdığın
Eski dostlarım...
Derinden bir nefes alıyorum
Sanki bu soruyu sen sormuşcasına
Yürekten cevaplıyorum…
“Evet
Hayatımın kadını
Seni hala çok seviyorum”…
Diyorum…sonra…konuşamıyorum…..

Koray Uslu

MsXLabs Üye Girişi