ADA
Bir zamanlar,bütün duyguların
üzerinde yaşadığı bir ada varmış:
Mutluluk,Üzüntü,Bilgi ve
tüm diğerleri,Aşk dahil.
Birgün adanın batmakta olduğu,
duygulara haber verilmiş.
Bunun üzerine hepsi,
adayı terk etmek için
sandallarını hazırlamışlar.
Aşk,adada kalan en son duygu olmuş.
Çünki mümkün olan en son ana
kadar beklemek istemiş.
Ada neredeyse battığı zaman,
Aşk,yardım istemeye karar vermiş.
Zenginlik,
çok büyük bir teknenin içinde geçmekyeymiş.
Aşk,
" Zenginlik,beni de yanına alır mısın?"
diye sormuş.
Zenginlik,
"Hayır,alamam.Teknemde çok fazla altın
ve gümüş var,senin için yer yok demiş"
Aşk,çok güzel bir yelkenlinin içindeki
Kibir'den yardım istemiş.
"Kibir lütfen bana yardım et"
"Sana yardım edemem Aşk.
Sırılsıklamsın
ve yelkenimi mahvedebilirsin"
diy cevap vermiş Kibir.
Üzüntü yakınlardaymış
ve Aşk yardım istemiş:
"Üzüntü,seninle geleyim...."
"Off,Aşk,o kadar üzgünüm ki,
yalnız kalmaya ihtiyacım var."
Mutluluk da Aşk'ın yanından geçmiş
ama o kadar mutluymuş ki,
Aşk'ın çağrısını duymamış
Aşk,birden bir ses duymuş:
"Gel Aşk seni yanıma alacağım..."
Bu Aşk'dan daha yaşlıca birisiymiş.
Aşk, o kadar şanslı ve
mutlu hissetmiş ki kendini
onu yanına lanı kim olduğunu
öğrenmeyi akıl edememiş.
Yeni bir kara parçasına vardıklarında,
Aşk'a yardım eden,yoluna devam etmiş.
Ona ne kadar borçlu olduğunu
fark eden Aşk,Bilgi'ye sormuş:
"Bana yardım eden kimdi?"
"O Zaman dı"diye cevap vermiş Bilgi.
"Zaman mı?
Neden bana yardım etti ki?"
diye sormuş Aşk.
Bilgi,gülümsemiş:
"Çünki sadece Zaman Aşk'ın ne kadar büyük
olduğunu anlayabilir..."
............................
Alıntıdır
