KAVGA

(fars. ğevğa, gürültü ve kargaşanın çok olduğu yer’den).

1. Karşılıklı güç kullanmaya yönelik düşmanca davranış, dövüş; karşılıklı düşmanca konuşmalar; tartışma, uyuşmazlık: Toplantıda kavga çıkmış. Kavgalarının dışında kalmak için ne yaptımsa olmadı. Karı-koca arasında bitmek bilmeyen kavgalar oluyordu.
2. Bir kimse ya da grup tarafından bir davayı savunmak, bir amaca erişmek, bir şeyi elde etmek ya da bir şeye karşı koymak için sürdürülen eylemler, harcanan çaba; savaşım, mücadele: Demokrasi kavgasını sürdüren yazarlar.
3. Esk. Savaş.
4. Kavga bizim yorganın başında imiş, başkalarının düzmece bir sorununu çözmeye kalkışan ve bundan zarar gören kimsece söylenir.

• Kavga çıkarmak, kavgaya yol açacak sözler söylemek ya da davranışlarda bulunmak: Kavgayı onlar değil, sen çıkardın.
• Kavga etmek, dövüşmek; tartışmak.
• Kavga kaşağısı, sağa sola sataşıp kavga çıkarmak için bahane arayan kimseye denir.
• Kavganın sonu dayak, tehlikeli bir işin sonunda zarara uğranacağını belirtmek için söylenir.
• Kavgaya kaşınmak, kavgaya yol açacak davranışlar içinde olmak.
• Kavgaya tutuşmak, girişmek, kavga etmeye başlamak.
• Bir şeyin kavgasını vermek, bir davayı savunmak ya da bir şeyi elde etmek için savaşım vermek, mücadele etmek: Evde günlerce bunun kavgasını verdim.