Büyüklük taslayan
Şeytan iblis oldu, kibri yüzünden
Nâr’ım deyip gurur duydu özünden
Lanete uğradı tek bir sözünden
Büyüklük taslayan, sonu böyledir
Kibir taslayanlar boşa gerinir.
Maymun yerde hoştur, gezer sürünür
Yükseğe çıkınca kıcı görünür
Artık arkasıyla önü böyledir
Ben buyum ben şuyum, deyip avunan
Her meziyetini sayıp savunan
Sonra birden gözden kayıp dövünen
Çatlak ses çıkarır tonu böyledir
Tavus kuşu gibi gösteriş yapar
Malına mülküne işine tapar
Gururu yüzünden toplumdan kopar
Kabesi nefsidir, yönü böyledir
Mikdat der makamlar adam etmez ki
Dünya onun olsa yine yetmez ki
Onun bu gururun hoşa gitmez ki
Öylesi alçaktır, ünü böyledir
FATİHA DİLENCİSİ
Gitte şu mezarlığa dinle gelen sesleri
Bak kimi imdat ! diye toprağı inletiyor
Dünya nimetleriyle doymak bilmez gözleri
İki avuç ham toprak nasılda doyuruyor ! . .
Mülk bırakan babalar “ Fatiha “ dilenirken
Mirasa konan velet bar pavyon geziniyor
Evlat ( ! ) doğuran ana çetin hesap verirken
Ölümünü unutan zilletle raks ediyor ! . .
