yekpare
sıfat (yekpa:re) Farsça yek + p¥re
1 . Bir parçadan oluşan, tek parça, bütün:
"Pencerelerin karşı duvarı yerden tavana kadar yekpare aynayla örtülüydü."- C. Uçuk.
2 . zarf Tek parça olarak, bütün olarak:
"Tarih, yekpare görülecek, topyekûn sevilecek yahut da nefret edilecek bir şey değildir."- Y. K. Beyatlı.