ALET

-ti a. (ar. alet).

1. Bir işte, bir işlemde kullanılmak üzere yapılmış nesne; işlevine, kullanımına göre belirlenen nesne (genellikle bir tamlayanla kullanılır); araç, aygıt: Alet kutusu. Tarım aletleri Ölçme aleti Elektrikli ev aletleri.
2. Bir kimseyi (bir şeye) alet etmek, o kimseyi kendi çıkarı için kötü bir işte aracı olarak kullanmak: Beni bu işe alet etme. Birini emellerine alet etmek.
3. (Bir şeye, bir kimseye) alet olmak, kötü bir işe ya da kimseye bilerek ya da bilmeyerek aracılık yapmak: Kimseye alet olmak istemiyorsan, aklını kullan. Düşmana alet olmak.
4. Tkz. Erkeklik organı.
5. Alet edevat. aletler

—Havc. Aletle yaklaşma, görüş uzaklığı kötü olduğunda aletle yapılan inişin bir evresi: bu evrede pilot pisti görünceye kadar güdüm sisteminin (ILS ya da radar) verdiği bilgilere göre davranır.

—isi. huk. Âlet-i cârihe, kesici, delici, yaralayıcı ve paralayıcı her türlü alet: kılıç, kama, süngü, mızrak vb.

—Marangl, Alet yuvası, tablanın arka kenarında, tezgâh boyunca bırakılan boşluk. (Tabla kalınlığına eşit derinlikte, yaklaşık 20 cm eninde bir yuvadır. Çalışma sırasında aletler buraya yerleştirilir; talaşları kolayca boşaltmak için yuvanın bir ucuna dışarı doğru eğik bir takoz konur.)

—Teknol. Tablo aletleri - TABLO