Leş gibi ağır bir geceyi omuzlarımda ağırladım.
Uyuntu itler dolaşıyordu kapımda.
Yanılgılar dalga dalga çarparken suratıma.
Vurgun yemiş yanım acıyordu.
Sen,
Yüreğimin kanyonlarında saklıdağım aydınlığım.
Acımın ortasında sıcaklığına sarıldım, ağlamadım.
Bu gün belirsiz uykulardan.
Alacasına uyandım sabahın.
Tılsımlı ışıklar süzüyordu tül perdemden.
Sen kaldığım yerden başlamıştın.
Gözlerimin buğusu kadar bana yakın
Dokunamadığım sanrılar kadar benden uzaktın.
Anladım sevdiğim.
Sen haklıydın.
Şimdi umutların hasat zamanı.
Hani göz altına almıştım ya yüreğimi.
Bu sabah serbest bıraktım.
İşte şimdi alabildiğince özgürüz ikimiz de
nuriye dündar
