yorgunum
soluma bakıyorum
sararmışsın sanki, zayıflamış
kıvrılmışsın daha bir içine doğru
azda sağa kaymışsın sanki
eee? diyorsun bana
eee? diyorum bende sana
susuyoruz kös kös
dudak büküyorum ben
sen çatıyorsun kaşlarını
kırpıyorum sol gözümü
ısıtırım diye belki arayı
saçmalama! diyorsun...
sayıyorum isteksiz
iki gün kaldı diyorum ayrılığımıza
sadece iki...
eee? diyorsun
gidiyorsun diyorum
bulutlanıyor gözlerim
vaktidir diyorsun gitmelerin
nasılsın? diyorum
sen gibi diyorsun
ben gibi...
biliyor musun?
ben hep çarpardım aritmetikten diyorum
başlıbaşına aritmetiktir diyorsun hayat...
bugün neden bu kadar öfkelisin?
anlamıyorum
yoksa senide mi burkuyor ayrılık
ben gibi?
sıkı dostluğumuz oldu seninle biliyorsun
ve şimdi gidiyorsun
sende gidiyorsun!
eee? diyorsun
alay etme be! diyorum
biliyorsun
ve öfkeleniyorum yüz ifadene
kopuyorum sabrımdan
işte gene boş ayalarım!
işte gene koca bir sıfır!
farkın yok seninde diğerlerinden!
bir halka bırakıp avuçlarıma
üzgünüm başaramadım bende deyip
sende gidiyorsun!
oysa...
ne güzeldi ilk tanışmamız
hatırlıyormusun?
ilk dokunduğunda sana ellerim
kıpır kıpırdı içim
dışarısı ayazdı, dışarısı zemheri
bugün gibi..
odamdaysa yapay bir sıcaklık
buğulanmıştı camları odamın
içimde baharlar açıyordu ama
doğum doğum
sana dokunuyordum...
sol gözümü kırpmıştım gene sana
gülümsemiştin sende sanki
sahi ya?
ne güzel kokuyordun sen ogün
ağaç gibi..yaprak gibi...bahar gibi...
pırıl pırıldı yüzün..rengarenktin..
daha bir ağırdı duruşun
ve gebeydin sende sanki umuda...
tekli değil, ikiz değil
yediverenler doğuracaktın
ve doğurtacaktın gökkuşağını bana
sayısız yaşamlara bölüşecektik
doğumlarımızı güya...
tek korkum
'taşıyabileckmiydi seni duvarlarım'dı...
mıhlarken seni sol duvarıma
mıhlamıştım yüreğime usuma
umutlarıma da...
ve dikmiştim bakışlarımı bitimsiz ufka
gördüğümce buğulu camlarından odamın
hayatın tüm renklerine...
gamzelerim çökmüştü gene çukuruna
ve ışığın gözbebeklerime...
hızlanmıştı atışlar solumda
koyversem fırlayacaktı ok gibi
kırıp buğulu camları
atlayıp bir serçe kanadına
en beyazına yerleşecekti
gökyüzünde bulutların...
sen ise alkışlıyor destekliyordun beni
evet! evet!
elele birlikte yazacağız diyordun
kazıyacağız tarihe!
yanındayım diyordun...
şimdi gidiyorsun...
devirdik peşpeşe mevsimleri
soldurduk gitgide
griye çaldı gene maviler
konuştuk geceler boyu seninle
her mevsim bitimlerinde...
ben suçlu sen küskün
başımı öne eğdim hep ben
haykırışların kulağımda hala
BECERİKSİZSİN! diyordun
APTALSIN! diyordun
BEN SANA DEMİŞTİM! diyordun
ve susuyordum ben hep...
göremiyordum ellerimi
ıslanıyordu gözlüğümün camları
silemiyordum...
haklısın demek düştü bana hep
ve şans dilenmeler senden
üç şansım daha var diyordum
küsme diyordum
ilkbahar yaz sonbahar
kızma bana
başaracağım, söz sana..
başaramadım be ortak
geçti ilkbahar
geçti yaz
ve işte gidiyor sonbahar
ve sen gidiyorsun
son yaprağın duvarımda
izin kalacak gittiğinde ardında
tertemiz ama, tıpkı ilk geldiğin gibi
soldurdum seni de, eskittim seni de bak
yordum dertlerimle haksızca
ve korkulaırmla...
arada isyan ettin sen de
düştün duvarımdan
hayır hayır
taşıyamadığından değildi duvarımın
bana dayanamadığındandı düşmelerin
ve sayısız küsmelerin...
bak duvarlarda sararmış
bana ilk geldiğinde
yeni boyatmıştım, buz mavisine
seninle yaşamayı umduklarım gibi..
şimdi griye çalıyor
şimdi puslu kabarmış
ve şimdi yorgun
benim gibi...sen gibi...
eh kabul etmek gerek
şu lanet cıgaram da suçlu bunda
engel olamadığım yıllardır
esiri olduğum...
yahu kızma sende dostlar gibi
onsuz da çekilmiyor ki be!
iki gün
evet son iki gün öyle mi?
bilirsin hep çakardım aritmetikten
ama sayabiliyorum bak miadını
boynumu büktüren..
ve gidiyorsun işte...
affet beni ortak
tutamadım sözümü
bak gene boş ceplerim
gene boş sol yanı göğsümün
kabul be ne bağırıyorsun?
evet
ben başaramıyorum
sevmeyi sevilmeyi!
evet gideniyim önde delinin!
başaramıyorum zengin olmayı!
ama biliyormusun bay ukala?
aç şimdi yaşlı kulaklarını beni dinle!
başaramıyorsam sevmeyi sevilmeyi?
mertliğimdendir!
çokların haketmediği...
başaramıyorsam zengin olmayı?
dürüstlüğümdendir!
çokların olamadığı...
buna rağmen
doluysa hala yüreğimin iç cebi?
varsa orda sayısız dost sesi?
insanlığımdandır!
en büyük aşk
en büyük zenginlik
dostluktur be ortak!
tamam git git...
ama unutma şunu da giderken
senide çok sevdim be herşeye rağmen
acınla tatlınla
sende aldın yerini
iç cebinde yüreğimin
sevdim seni 2007
odamın sol duvarının işgali
duvar takvimim
dertdaşım, ortağım, arkadaşım
git hadi!
uğurlar olsun...
git ve huzurunda uyu tarihin
sevdim seni
hoşgeldin iki bin sekiz
hoşgeldin!
tanışalım mı?
ben yürek eşkiyası
ben delinin önde gideni!
umutlarım koynumda hala masmavi
karşılıyorum seni !
29 Aaralık 2007 / Ankara
Bir dönüm noktasında...
gülten kahraman
