Hala sabah serinliğinde yağmurun ilk damlaları
toprağa düşmeye başladı...
öyleki göğün mavi rengi bile beyaza bürünmüştü
bulutlar sayesinde...
Dışarıya doğru döndüğümde penceremde
gördüğüm manzara hüzün resmini kışa taşımıştı bile...
Bütün evlerin beli bükülmüşde onların bu
ağırlığı sokağa ağır gelmiş gibi kasvetli,insanı öğle bir karamsarlığa iten bir hava
vardıki dışarıda....
Gülen güneş yüzünü uzun süre bulutların ardına
gizleyecekti anlaşılan.
Nemli gözlerle penceremde yağmurla ıslanan ve
toprak kokusuyla bütünleşen sokağı
öylece seyrettim..
Bugünde elim kolum bağlıydı...ve zamanımı
ölece akışına bıraktım.... 
