ve destana dönüşür
terk edişe adanan dizeler
sözcükler anlamını yitirir yürekte

koklayınca solan manolya misali aşk
ömrün son demlerinde

özlemlerdir şimdi yüzün iki yanından düşen
hasretin buruk tadı acıtır son yazda
heyhat
bir başına kalmaktır yalnızlık
şafaklar aydınlık olsa da

bir şiir vurur anılara
kırgın
yalar geçer kalemi kömür karası poyraz
bense sırılsıklam olmuşum
kupkuru ırmaklarda

Feride Özmat