William Blake 
Hayatı İngiliz şair, ressam, gravürcü sanat yaşamı boyunca resim ve edebiyat alanının yüksek sanatçılar sınıfından uzak durdu. Devrimci hareketlere karıştı (1785-1794) ve kendisini satılmayan yapıtına adamadan önce ancak bir kez sergi açtı. İlk tezbihlerinde (Songs of Innocence 1789 ve Songs of Experience 1794) şanssız insanların masumiyetiyle çıkarcı ve adeletsiz kent dünyasının getirdiği mutsuzluğu karşılaştırırken, bu içeriğe uygun gördüğü ve ölmüş küçük kardeşinin kendisine ilham ettiğini söylediği "cehennemi" bir teknik kullandı: metni ve süslemeleri asitle kazıyor, renkleri de elle ilave ediyordu. Bütün yaptıklarında egemen olan üç şey vardı: gerçekdışı biçimlerden kaçınma, herhangi bir alanda otorite düşmanlığı ve isteğin, arzunun yüceltilmesi. Bunlar resim dilinde çizginin vurgulanması, çevre çizgisinin belirtilmesi ve gotik biçimin benimsenmesi olarak yansıdı. Blake'in Hıristiyanlığı da özgürce bir Hıristiyanlıktır. (No Naturel Religion, 1789; The Marriage of Heaven and Hell, 1793; Europe: A Prophery, 1794) İnsan üzerindeki baskıyı gizleyen, yokmuş gibi gösteren her türlü gizliliğe ve kurumlaşmış dinlere karşı duyduğu nefret yüzünden Blake, uzlaşmacılığa kayan çağdaş gizemciliğin bu gelişimine de karşı çıkmıştır. (The Book of Urizen, 1794; The Book of Los, 1795; Jerusalem, 1804-1820) Tekdüzelik arzusunun (İmparatorluk, Akıl, Urizen) karşısına, Acıma ve Öfke'yi benliklerinde karıştıran İsyancı Oğullar (Los, Orc) dikilir. Bütün görüntü düzenini erdişi imgesinde toplaması Blake'e, ilk kez olarak, Devrim'in kökeninde libido'nun bulunduğunu, Devrim'in bu libido'dan kaynaklandığını söylemesine olanak vermiştir. Bir "yumuşak kaplan" ile simgelediği bu enerjinin görevi, Arzu ile Mutsuzluk'u birbirinden koparmaktır. Bu bakımdan Blake'in yapıtı, romantik istanın ve kehanetin en saf, en katıksız belirtisi sayılabilir. Gerçekçi ol imkansızı iste...
