FARZET.....

Farzet sıradan bir tesadüftü karşılaşmamız
Ne ben seni bilerek gördüm,
ne de sen beni farzet
Bu şehir, bu buzul kent, hiç yoktu,
hiç var olmadı
Saçaklarından düşen buz parçaları yüreğime düşmedi farzet

Gözlerin ecel salmadı içime
ve ben sana hiç vurulmadım
Bin defa geldim kapına
say ki hiç kovulmadım
Ne koştum peşinden yıllarca
ve de hiç yorulmadım
Her mektubunla bin defa
dağılmadım farzet

Ne sen Gül’dün ne ben sana
Gülüm dedim
Siyah renkte gül olmaz,
ben esmer gül görmedim
Ne uzaktan baktın ürkekçe,
ne de azıcık sevdin
Kapıyı yüzüme çarparken
hoşça kal dedin farzet