Yaşayamam
gözlerimin kapanışı
uykusuz geçen bunca saatten değil
kadeğime boşalttığım şişenin dibindeki
son umutlarımı içtiğimdendir
umutlar köşe başlarında
hayaller yakamozda çarpar suratıma
her tarafında hatıralar dolaşırken
yaşayamam artık istanbul`da
sevgim hapis olmuş gönlümde
müebbet yatmak üzere
hatıra olarak unuttuğun tek şey bende
ve sevgin unutmuş yolumu
koşmakta yeni hayallere
ağlıyarak haykırıyor gönlüm
şimdi kulakların çınlıyor biliyorum
ve ben seni hala çok seviyorum...
serdar yılmaz
