Kalbimdeki Güvercinden Öpün Beni...
Rüzgarın sesiyle ufka doğru yayılırken hazan gazeli
Albatrosların kanatlarında silinir deniz
Bulutlar maviye dönüşür sancılanır gökyüzü
Mavi yağmurdan öksüz bulutlar doğurur
Ve sağanak karanlığın sardığı şehrime dönerim
Ellerimde maviden mahcup kandil
Yüzümde meydanların yalnızlığı
Sözlerimde çırpınan devrim acıları
Boşluklarımda yanıp sönen güneş
Uzaklaştıkça tenimden sıyrılan gölgemi çalar
Kalbimde çığlık çığlığa bir güvercinle
Nasıl tanıyabilirim ışığın rengini
Dudaklarımda karanfil simyasıyla
Doludizgin mahşere yürüyorum şimdi
Can suyu derdimle kuşlayıp denizleri
Ak gerdanından okşayacağım dolunayın mavi benlerini
Ateş bağına açılan pencereden bakıp hayata
Hüzün içen aşkların duasına sesimi kapatacağım
Hatıra yapraklarının arasında unutulmasın
Diye solan gül saklı ruhumda
Uyandığınızda yakut uykularınızdan
Rüyalarınızı saran bahar aşkınızla bulun beni
Yazılmayı bekleyen şiirler saklı gözlerimde
Kalbimdeki güvercinden öpün beni..
Nisan Serap Muratoğlu
