hüzün diyeyim başta..hüzün şiş parmağa takılan ve asla çıkmayacak olan parlak bir yüzüktür..
onu görmezden gelmek imkansızdır neredeyse..tabi parmağı koparıp atmak kadar imkansız..
mutluluksa o yüzüğü görmediğiniz anlardadaır.kısacık..ama çok değerli.belkide birçok şeyi feda edebilmek gerekir mutluluk için.bir çikolata beni mutlu edebilir ama en fazla 2tanesi daha sonra o parlak yüzügü görür gözlerim.yada aldığım iyi bir puanda aynı şekilde.mutluluk anlıktır önemli olan o anı yakalayıp değerlendirebilmektir.

hayatın her döneminde mutluluk ve bir okadarda çok hüzün vardır.huzursuzluk.nedense bizler mutluluğun çok kısa oluşundan yakınırız.oysaki hüzünde çok şey öğretir üstelik olgunlaştırır insanı..
yine de mutlu olmayı istemeliyiz.en basta istemeli sonra mutlu olmak için faaliyete geçmeliyiz