Yine gece oldu, seni düşünme mesaim başladı.
Sabah 4-7 seni düşünme nöbetindeyim. Kız olduğum için askerliğimi yapmadım ama sanırım askerlik gibi birşey bu. Ben zaten seni sevmekle büyük bir suç işlemişim. Bitmez benim sözde askerliğim.
Lafa nerden gireceğimi inan bende bilmiyorum. Elbet bir yerden gireceğiz. Şimdi gözlerinden girsem çok klasik olacak. Şöyle henüz denenmemiş birşeyler olsun istiyorum. Senin ve benim için özel olmalı....
Buldum! Kulak memen olabilir mesela ya da daha özel olsun diyorsan Örs Kemiği'nden de başlayabilirim. O kadar güzelsin ki Örs Kemiğin güzelliğinin yarısı kadarsa, bir roman bile yazabilirim.
Neden kulağına ve duyma organlarına taktım biliyor musun? Bilemezsin tabi. Bilsen zaten aramız böyle olmaz!
Sen beni duymuyorsun. Yüreğimi dinlemiyorsun. Aşkımı anlamıyorsun.
Benim dinlediğimle senin dinlediğin aynı şarkılar. Fakat bende başka etki uyandırıyor, sende... belki uyandırmıyor bile. Sen uyuyorsun oğlum. Uyuyorsun!
Ben, seni düşünüyorum o şarkılarda; Sen ise o şarkıyı söyleyenin ne kadar güzel, etkileyici olduğunu... Aramızdaki fark da bu işte! Ben sanata aşığım ve tabiki sana, sen şarkıya aşıksın ve tabiki şarkıcıya...
Ben hep senin gibi aptal erkeklere mı aşık olmak zorundayım? O aptal erkeklerin bana aşık olma durumları bile olmadığına göre sanırım zorundayım. Aptal bir erkeksin ama bana aşık olacak kadar değil!
Sen Top-10'lara takılırken ben sana şarkılar besteliyorum. Top-10'un en delikanlı şarkılarını... Öyle abuk sabuk şarkılar değil benimkiler. Adam gibi şarkılar. Bir erkeğe yazılmış adam gibi parçalar. Bu parçaları başka bir erkek dinlese, benim üstüme atlar ve beni parçalar.
Senin adını taşıyan bir kaset çıkarsam ve listelerde 1 numara olsam, sonra da seni Miami'den arayıp "Aşk meşk palavraymış be güzelim! Param var, pulum var. Etrafımda her daim 100 küsür erkek var. Hepsi senden iyi! Bak Sibeller de burada. (Sibel Can'dan söz ediyorum) Benden yeni kasedi için parça istiyor. Unuttum seni oğlum. Şimdi sen düşün beni!" desem, ne yapardın acaba? O anki yüz ifadeni görmek için neler vermezdim bir bilsen!
Ama yapamıyorum işte! Seni görünce herşey değişiyor. Dünyam küçülüyor. Sana bile sığabiliyor. Dünyamı sen rahat taşıyabil diye küçültüyorum iyice. Stress Topu gibi oldu dünyam. Stress atmamı sağlıyor senin elinde değilken. Asabiyetim, senin elindeyken başlıyor. Allah kimseyi senin eline düşürmesin! Stress topunu bile!
Senin yüzünden birgün Almanya'nın herhangi bir üstgeçidinden atlayıp intihar edebilirim. Özellikle trafiğin yoğun olduğu akşam saatlerinde yaparım bunu. Daha eğlenceli olur kanaatindeyim.
Özellikle de o Dom Kilisesi'nın ortasındaki üstgeçitten atlayabilirim. Otobüsler durmuş, tüm yolcular bana, yani cesedime bakıp "Yazık kizcağıza! Kimbilir ne derdi vardı?" gibi klişeleşmiş, salakça bir laf ediyorlar. Ordan yaşını almış, başı kalmış bir amca da "Aşk meselesidir!" yorumuyla, yolcuların kafasında hiç oluşmayan bir sorunun yanıtını verir.
Bu işi o saatlerde yaparsam daha çok farkedilirim en azından.
Sen haber bültenlerinde seyredersin olayı. Belki üzülürsün. Sonra arkamda bıraktığım son mektubumu bulurlar. Hep senden söz etmişimdir mektupta. Bir Reality Şov'da bu mektup okunur. Belki Savaş Ay seni bulur ve programında beni tartışırsınız. Savaş Ay, kendisinden nefret ettiğimi asla bilemeden beni savunur sana karşı. Sen, yüzünde hüzünlü bir ifadeyle "Bilmiyordum. Bana hiçbirşey söylemedi." türünde klişe laflar edersin. (İlla söylemek mi lazım? Anlayamadın mı beni?!) "Duygularını açsaydı, belki... bilmiyorum" dersin gözlerin dolarak. (Açsaydım n'olurdu ha?! Açıldığıyla kalırdı!)
Bilmiyormuş beyfendi! Zaten neyi bildin ki bugüne kadar? Ridaniye Savaşı'nı sorsam onu bile bilmezsin! Adını sorsam 10 dakika düşünürsün! Aptalsın işte, aptalsın!
Aptalsın ama hiç olmazsa sevilen bir aptalsın. Ben öyle bile olamadım. Ben hep seven bir aptal olarak tarihe geçmeyeceğim. Tarihe niye alsınlar ki beni? Aptalın ne işi var koskoca tarihte?
Allah belamı versin seni seviyorum!
Belamı vermiş zaten. Sen benim belamsın!
...ve aptalsın!!
GeniouS'iS / 2004
