“Eğitim, insani ve beşeri bir fonksiyondur” (ÖYMEN, 1967, s:16).
“Anne, baba ve çocuklardan oluşan bir ailenin yapısından kaynaklanan davranış bozukluklarına pek rastlanmaz. Ama aile birliğinin bozulması veya aile yapısına akrabaların katılması gibi durumlarda olay değişebilir” (BAŞARAN, 1996, s:223).
“Hatta bazı çocuklar anne ve babalarının ilişkilerinin aksamasından kendilerini sorumlu tutar. Bu suçluluk duygusu beraberinde bazı patolojik tutumları da getirir” (YAVUZER, 1999, s:81).
“Toplum içinde dışlanan insanların, itilme dışlanma koşullarında yaşanılan çelişkilerin karşılanmasında kurum bakımı yeterli kabulü, korumayı ve yetiştirmeyi üretememektedir. Yatacak yer, yiyecek, denetim ve gözetim ortamı olarak nitelik kazanan kurum ortamında da ailenin yerini alacak bir etmene ulaşılamamaktadır” (CILGA, 1994, s:358).
“Çocuğun kendi kendini yöneten, yüksek benlik saygısına sahip, doyumlu bir birey olarak gelişmesi, büyük ölçüde ona sağlanan fırsatlara ve anne-babanın yaklaşımına bağlıdır” (YAVUZER, 1999, s:56).