Şiir Nehri -2- [Arşiv]

AYNI ADAM

Tozludur saçlarım, saçlarımdan
devrilmiş sarayların dumanları savrulur,
yüzüm yanıktır,
yüreğime bir karanfil sokuludur
ve partizanca darbelerin dünyaya inen şavkı
benim göğsüme göğsüme vurup durur.
Ben dünyaya doğru yürümekle meşhurum,
bahar da sürgülenir içimde katranlar da
hem koşarak yarattığım sevgiler vardır,
hem körlenmiş sevgilerin acısıyla koştururum.
Beni sular
kocaman taşları parçalayarak hatırlıyor dağlarda
ve beni hatırlatıyor çeltik tarlalarında aynı sular
umutlu sakinlikleri,
lohusalıklarıyla.

Ben dünyaya doğru yürümekle meşhurum,
kökten dallara yürüyen sular gibi
yürürüm kömür ocaklarına, çapalanan tütüne
yürürüm hüzün ve ağrılar çarelenir
dağların esmer ve yaban telaşından kurtula diye
torna tezgahlarında demir.

Yürürüm çünkü ölümdür yürünülmeyen,
yürürüm yürüyüşümdür yeryüzünün halleri,
kanla dolar pazuları tarladakinin,
hızar gürültüsü içinde türkülenir bir öteki,
gökleri göğsümden aşırtarak yürürüm,
yağlı kasketimin kıyısında nar çiçekleri.

Aynı adam, Ekim günlerinden beri gümbür gümbür gelirim,
teneke damların üstüne safi sinirden doğan güneş
portakallar fırlatarak parlıyor benim adımlarımla,
anladım neden yorgunluk
gülümserlik getiriyor insana,
hayatın bana başat,
bana avrat oluşunu öğrendim,
işçiler bunu kurşunlanarak öğrendi,
on beşinde bir arkadaş
inancını savunurken yargıca,
anladı bulana durula akmakta olan şeyi.

Yürüyorum,
azarlanıyorum fışkıran başaklarla,
iki bomba gibi taşıyorum koltuğumdaki bir çift somunu,
hurdahaş bir sancıyla geçiyorum badem çiçekleri altından,
gözlerim nemli değil,
gözlerim namlu...

İsmet Özel
( 1944 - )

MsXLabs Üye Girişi