TECAVÜZ

a. (ar cevaz'dan tecâvüz).
1. Bir kimseye, bir şeye saldırma; saldırı: Silahlı tecavüz.
2. Bir kimsenin, bir topluluğun vb. hakkına el uzatma.
3. Bir kimsenin ırzına geçme.
4. Bir yere zorla girme ya da geçme: Sınır tecavüzü. Haneye tecavüz.
5. Bir şeye, bir yere tecavüz etmek, ona, oraya saldırmak: Bir kimsenin evine tecavüz etmek.
6. Bir kimsenin hakkına tecavüz etmek, onun hakkını çiğnemek, yok etmeye çalışmak.
7. Bir kimseye tecavüz etmek, namusuna sataşmak, ırzına geçmek.

—Esk. (Bir şeyi) tecavüz (etmek, eylemek), bir sınırı aşmak, geçmek, ilerisine varmak: "Lâkin namı hayli senedir bulunduğu mahallenin hududunu pek tecavüz edemiyordu" (H. R. Gürpınar).

—Cez. huk. Irza tecavüz IRZ‘A GEÇME.

—Huk. Kişi özgürlüğüne tecavüz, herhangi bir kimse ya da resmi bir görevli tarafından, yasaya aykırı olarak, kişi özgürlüğüne yapılan saldırı (yasadışı tutuklama, keyfi olarak tutma, alıkoyma). || Yetki tecavüzü