FEDAKAR

sıf. (ar. fedakar). Kendini ya da bir şeyini feda etmekten çekinmeyen kimse için kullanılır; özverili: Fedakâr bir baba.

FEDA

1. Bir amaç uğruna değerli bir şey ya da bir varlıktan vazgeçme.
2. Bir şeyi (bir kimse, bir şey için) feda etmek, onu gözden çıkarmak, ona kıymak: Onun için, bütün varlığımı feda edebilirim. ll Feda olsun, “ona kurban olsun, yolunda varsın yok olsun" anlamında söylenir: Canımız, vatan uğruna feda olsun.

—İsi. huk. Savaş esirlerim mal ya da müslüman esirler karşılığında serbest bırakmak, esir mübadelesi. ll Feda-yı diyet, bir kölenin işlediği cinayet nedeniyle ödenmesi gereken diyeti, efendisini kabul ederek ödemesi.

FEDAKARCA

sıf. ve be. Fedakâr bir biçimde, özverili olarak.

FEDAKARI

a. ( feda kar ve fars'den fedakarı). Esk. Fedakârlık.

FEDAKARLIK

1. Fedakâr olma durumu; fedâkarca davranış; özveri: Askerin fedakârlığını öven bir konuşma yaptı. bir sayfa Bu fedakârlığını unutmayacağım.
2. Bir Sûteymaniye kütüphanesi şeyden isteyerek vazgeçme, kabul edilen İstanbul kayıp, özellikle mali bakımdan mahrumiyet, yoksunluk: Çocuklarının eğitimi için büyük fedakârlığa katlanmak.

—Ikt. Fedakârlık kuramı, bir gelir kategorisi olarak faizin açıklanmasında kullanılan kuram. (Bu kuram, belli bir dönemde elde edilen faiz gelirinin, hemen tüketilmesi durumunda sağlayacağı faydadan fedakârlıkta bulunularak geleceğe ertelemenin ödüllendirilmesi olarak açıklanmadadır.)