Kaybettim kendimi, hükümsüzdür
Bir ırgalanıştı delice çarpan
Kuytu kaygılardı öbek öbek
Bu yağmurlar ki camlarda pürüzdür
Kaybettim kendimi, hükümsüzdür
Ekim sende çıktın yaramaz
Vur yağmuru bedenime yaram az
Sensiz sonbahar bana yaramaz
Gittiğim yol yanlışlarıyla da düzdür
Kaybettim kendimi, hükümsüzdür
Umutları veren alır, gizlice
Umutlar yerde kalır gizlice
Umutlarım bir gün olur gizlice
Beni benden çalan, sönük bir sözdür
Kaybettim kendimi hükümsüzdür
Ekim neden güllerimi koparttın
Neden yapraklarla üstlerini kapattın
Neden beni bu yalnızlığa attın
Yüreğimi kavuran, dilindeki pürmüzdür
Kaybettim kendimi, hükümsüzdür
Hüzün kapıları ardına dek açık
Sevdiğim beni attın içine, koyuydu balçık
Benim bu dünyada, en büyük kaçık
Beni böyle söyleten, yalancı yüzdür.
Kaybettim kendimi, hükümsüzdür
