Gittiğini anladım
Pencereye bakınca
Hoşçakal yazıyordu
Camının buğusunda
Buz gibi donakaldım
Odanın ortasında
Ayrılık düğümlendi
Bir anda boğazımda
Şuursuzca yürüdüm
Başıboş sokaklarda
İsyanım yalnızlığa
Kalbimde ki sızıyla
Acı gerçek silinmedi
Penceremin camında
Her bakışta çakıyor
Şimşek gibi ruhumda
levent gezici