ZİNA a. (ar. zina*). Evli bir kimsenin kendi rızasıyla, eşinden başkasıyla cinsel ilişkide bulunması.
—isi. huk. Aralarında şeriatça cinsel ilişkiye izin veren bir bağ olmadan, bir erkekle (zani) bir kadının (zaniye) cinsel ilişkide bulunması.
—ANSİKL. Huk. Zina, Türk ceza kanunu' na göre suç sayılan bir eylemdir (md. 440, 441). Zinanın suç sayılmasının nedeni, evlilik birliğini, dolayısıyla kamu düzenini korumaktır. Ceza kanunu’na göre karının kocasından başka bir erkekle cinsel ilişkide bulunması zina suçunu oluşturur. Koca ise karısıyla birlikte oturduğu evde ya da herkesçe bilinecek şekilde açıkça bir kadınla karı koca gibi yaşıyorsa zina suçunu işlemiş olur. Her iki durumda da kadın ve erkek hapisle cezalandırılır. Kadının ya da erkeğin işlediği zina suçunun takibi şikâyete bağlıdır. Şikâyet hakkı eşe tanınmıştır.
Türk medeni kanunu’na göre zina mutlak boşanma nedenlerindendir (Türk med. k. md. 129/1). Medeni kanun zinada karı ve koca bakımından herhangi bir ayrım yapmaz. Karı ya da koca bir başkasıyla bir kez de olsa cinsel ilişkide bulunursa boşanma nedeni gerçekleşmiş olur. Zina nedeniyle boşanma davası açan kişi, zinayı kanıtlamakla yükümlüdür. Zina nedeniyle ayrıca ceza kovuşturması yapılmışsa, ceza mahkemesi kararı kesin kanıt kabul edilir. Karı ve kocanın zina yaptığı kanıtlanırsa yargıç boşanmaya karar verir. Eşlerden biri zinayı affederse dava hakkını kaybeder.
Kaynak: Büyük Larousse