Aba Nedir?
VIP Je Taime
ABA
MsXLabs & Büyük L
ABA a. (ar.cab3). 1. Yünden, döverek ya da bastırarak elde edilen bir tür kalın, kaba kumaş. (Günlük kışlık giyimde şalvar, mest, terlik, salta, yelek, cüppe, yağmurluk; asker giyiminde tozluk ve dizlik yapımında kullanılmıştır.) — 2. Aba, keçe, şayak gibi kalın kumaşlardan dikilmiş, uzun, yakasız üstlük: Aba altında er yatar (atasözü). — 3. Yörs. Çoban, deveci, göçerlerin giydiği uzun, yakasız üstlük; kepenek. — 4. Esk. Tarikat çevrelerinde dervişliğin simgesi sayılan ve dervişlerin elbise üstüne giydikleri, abadan yapılmış geniş kollu üstlük. — 5. (Bir kimseye) aba altından değnek, sopa göstermek, üstü kapalı bir biçimde karşısındakini korkutmak. ||Aba giymek, dervişliğe girmek,derviş olmak (esk.). || Abayı atmak, üstlenilen bir sorumluluktan, bir yükten kurtulup ferahlamak. \\Abayı başkasına atmak, kendini kurtarmak amacıyla bir suçu başkasına yüklemek.
|| Bir yere abayı sermek, o yere kendi eviymişçesine, teklifsizce yerleşmek(tkz.). ||B/r kimseye abayı yakmak, ona âşık olmak, tutulmak (arg.): Sonunda konaktaki kızların en küçüğüne abayı yakmış. || Abayı yaktı Fatma’nın, Fatmacığın bezine, dış görünüşüne, giyim kuşamına bakıp birine gönlünü kaptıran kimse için söylenir (arg.).
— Oy. Aba atma, açık yerlerde, çok sayıda oyuncuyla oynanan oyun. (Bk. an- sikl. böl.). || Aba dolambaç oyunu, aba atma oyununun değişik bir türü.
♦ sıt. Abadan yapılmış kimi giyecekler için kullanılır: Aba terlik. Aba potur.
—ANSİKL.Oy. içine aba.ceketgibi şeyler konarak ağırlaştırılmış bir bohçayla oynanır. Oyuncular iki gruba ayrılır, bir grup öbürünü omuzuna alır. Omuzdaki- ler arasından seçilen ebe, bohçayı arkadaşlarına fırlatır. Bohça yere düşerse, gruplar yer değiştirir. Aba dolambaç oyunumdaysa oyuncular yere oturur. Ebe ayakta ve halkanın dışındadır. Bohçayı halkanın içine girmeden yakalamaya çalışır. Bohçayı yakalatan ebe olur.
ABA a. (esk. türk. apa, anne). 1. Büyük kız kardeş, abla (çocuk dilinde ve belli yörelerde): Abam benden iki yaş büyük.
— 2. Anne: Abam beni doğururken ölmüş. (Kimi yörelerimizde üvey anne, büyükanne, kaynana, yenge, teyze, hala ve yetişmiş, erginlik çağına erişmiş küçük kız kardeş anlamında da kullanılmaktadır.)
ABA ya da ABBE gölü, tuzlu göl, Et- yopya ile Cibuti Cumhuriyeti sınırında. Et- yopya kesiminde Avaş ırmağını alır.
ABA. Tar. coğ. Anadolu'da Karia bölgesinde olduğu sanılan kent. || Çanakkale'nin Ayvacık ilçesi Baharlar köyünde bulunan bir yazıta göre, Lydia bölgesinde kent; Sardeis yakınında olduğu sanılıyor.
ABA, Nijerya’da (Imo eyaleti) kent, Port- Harcourt'un K.-K.-D.’sunda;216 000 nüf. (1983). Ticaret merkezi. Dokumacılık, bira fabrikası.
ABA, Hakas (Abakan) türkleri boyuna giren küçük bir oymak.(-» HAKASLİLAR.)
ABÂ çoğl. a. (ar. acbâ). Esk. 1. Ağırlıklar, yükler. — 2. Çift denk ya da sandıklar.
— 3. Sorumluluklar.
ÂBÂ a. (ar. eb'in çoğl. aba). Esk. 1. Babalar. — 2. Atalar. — 3. İleri gelenler: "Hükm-i âbâ ile idelden takazâ-yı zuhûr" (Nevi, XVI. yy). — 4. Âbâ-yı kenisâiye, kilisenin ileri gelenleri. |jÂbâ-yı maneviye, manevi babalar, eğiticiler; şeyhler. || Âbâ-yı ulviye, yedi gezegen ya da dokuz gök. |\Abâ vü ecdat, geçmiş kuşaklar.
MsXLabs & Büyük L
Sponsorlu Bağlantılar
ABA a. (ar.cab3). 1. Yünden, döverek ya da bastırarak elde edilen bir tür kalın, kaba kumaş. (Günlük kışlık giyimde şalvar, mest, terlik, salta, yelek, cüppe, yağmurluk; asker giyiminde tozluk ve dizlik yapımında kullanılmıştır.) — 2. Aba, keçe, şayak gibi kalın kumaşlardan dikilmiş, uzun, yakasız üstlük: Aba altında er yatar (atasözü). — 3. Yörs. Çoban, deveci, göçerlerin giydiği uzun, yakasız üstlük; kepenek. — 4. Esk. Tarikat çevrelerinde dervişliğin simgesi sayılan ve dervişlerin elbise üstüne giydikleri, abadan yapılmış geniş kollu üstlük. — 5. (Bir kimseye) aba altından değnek, sopa göstermek, üstü kapalı bir biçimde karşısındakini korkutmak. ||Aba giymek, dervişliğe girmek,derviş olmak (esk.). || Abayı atmak, üstlenilen bir sorumluluktan, bir yükten kurtulup ferahlamak. \\Abayı başkasına atmak, kendini kurtarmak amacıyla bir suçu başkasına yüklemek.
|| Bir yere abayı sermek, o yere kendi eviymişçesine, teklifsizce yerleşmek(tkz.). ||B/r kimseye abayı yakmak, ona âşık olmak, tutulmak (arg.): Sonunda konaktaki kızların en küçüğüne abayı yakmış. || Abayı yaktı Fatma’nın, Fatmacığın bezine, dış görünüşüne, giyim kuşamına bakıp birine gönlünü kaptıran kimse için söylenir (arg.).
— Oy. Aba atma, açık yerlerde, çok sayıda oyuncuyla oynanan oyun. (Bk. an- sikl. böl.). || Aba dolambaç oyunu, aba atma oyununun değişik bir türü.
♦ sıt. Abadan yapılmış kimi giyecekler için kullanılır: Aba terlik. Aba potur.
—ANSİKL.Oy. içine aba.ceketgibi şeyler konarak ağırlaştırılmış bir bohçayla oynanır. Oyuncular iki gruba ayrılır, bir grup öbürünü omuzuna alır. Omuzdaki- ler arasından seçilen ebe, bohçayı arkadaşlarına fırlatır. Bohça yere düşerse, gruplar yer değiştirir. Aba dolambaç oyunumdaysa oyuncular yere oturur. Ebe ayakta ve halkanın dışındadır. Bohçayı halkanın içine girmeden yakalamaya çalışır. Bohçayı yakalatan ebe olur.
ABA a. (esk. türk. apa, anne). 1. Büyük kız kardeş, abla (çocuk dilinde ve belli yörelerde): Abam benden iki yaş büyük.
— 2. Anne: Abam beni doğururken ölmüş. (Kimi yörelerimizde üvey anne, büyükanne, kaynana, yenge, teyze, hala ve yetişmiş, erginlik çağına erişmiş küçük kız kardeş anlamında da kullanılmaktadır.)
ABA ya da ABBE gölü, tuzlu göl, Et- yopya ile Cibuti Cumhuriyeti sınırında. Et- yopya kesiminde Avaş ırmağını alır.
ABA. Tar. coğ. Anadolu'da Karia bölgesinde olduğu sanılan kent. || Çanakkale'nin Ayvacık ilçesi Baharlar köyünde bulunan bir yazıta göre, Lydia bölgesinde kent; Sardeis yakınında olduğu sanılıyor.
ABA, Nijerya’da (Imo eyaleti) kent, Port- Harcourt'un K.-K.-D.’sunda;216 000 nüf. (1983). Ticaret merkezi. Dokumacılık, bira fabrikası.
ABA, Hakas (Abakan) türkleri boyuna giren küçük bir oymak.(-» HAKASLİLAR.)
ABÂ çoğl. a. (ar. acbâ). Esk. 1. Ağırlıklar, yükler. — 2. Çift denk ya da sandıklar.
— 3. Sorumluluklar.
ÂBÂ a. (ar. eb'in çoğl. aba). Esk. 1. Babalar. — 2. Atalar. — 3. İleri gelenler: "Hükm-i âbâ ile idelden takazâ-yı zuhûr" (Nevi, XVI. yy). — 4. Âbâ-yı kenisâiye, kilisenin ileri gelenleri. |jÂbâ-yı maneviye, manevi babalar, eğiticiler; şeyhler. || Âbâ-yı ulviye, yedi gezegen ya da dokuz gök. |\Abâ vü ecdat, geçmiş kuşaklar.
Son düzenleyen ahmetseydi; 25 Mayıs 2015 12:14
X-Sözlük Konusu: ne demek anlamı tanımı.
ѕнσω мυѕт gσ ση ツ
