Bütün yorgunlukları arkasında bırakmış,
aşılmaz zannedileni aşmakla onanmış
Bir kere değil çok kere, bir şeyle değil çok şeyle sınanmış
Bir dünya yolculuğu geçmişti üzerinden Adem’in.
Ama belli ki cennet bir kere yitirilse bile kazanılabilir bir şeydi.
Baştan ayağı dikkat kesildi Adem ve Havva’yı bekledi.
Belliydi Havva’nın geleceği, gelmeyecek olan böyle beklenmezdi.
Bir rayiha gibi içine düşen umutla Adem:
“bekliyorum öyleyse gelecek” dedi.
Bu kadar çok çağırdığı için.
Bir devri kapadığını, bir devri açtığını fark etti.
Ân geldi;
Adem, Havva ile iki dünyanın birleştiği yerde bir araya geldi.
Gelen Havva değil, yitirilmiş cennetti...
