Bencilim bugün biraz affet beni.

Kimse duymasın seni, kimse bilmesin, kimse sevmesin seni, kimse de dokunmasın benim dokunduğum gibi. Bencilim bugün biraz affet beni. Kurtarmıştın en kötü anımda oysaki, şimdiyse kendin ittin. Aşkımız bitmeden biz bittik. Ne saçma! Birbirini seven iki insan birbirinden nefret ediyor rolü yapıyor şimdi. Sarılıp uyumak varken birbirlerinin canlarını yakıyorlar. Birbirlerinin gözlerine bakıp “sen benim hayallerimsin” demek yerine bunu inkar etmekle meşgul oluyorlar. Özlemleriyle hayal kırıklıklarını bir teraziye koysalar özlemler açık ara ağır geleceği halde bunu görmemek için kendilerini zorluyorlar. El ele her yeri gezmek yerine kendilerini tüketiyorlar fakat bunun farkına bile varamıyorlar..