Ay Solgun Gece de...
Gece İse Koyu Karanlık...
Sımsıkı Kalemi Tutan Parmaklarım Acıyor...
Yüreğimde Bir Şeyler Kanıyor Çılgınca...
Sanki İçimde Bir Şeyler Ölüyor Çığlık Çığlığa...
Koşmak İstiyorum Nefes Nefese...
Gücümün Tükendiği Yerde Soluklanmadan Koşmak...
Düşmeden!
Üşüyor Kelimelerim ve Acıyor...
Bir Bilinmezliğin Telaşında Sınırsız Virgül, Sınırsız Sorular Türetiyor...
Ben Koştukça Cümlelerim He-Ce-Li-Yor...
Ben Heceledikçe Cevaplarım Anlamsızlaşıyor...
Düşüncelerim Ağır Hasta Ellerimde!
Kelimelerimi Bir Bir Karanlıklara Döküyorum...
Üşüyor Kelimelerim!
Üşüyor Yüreğim!
Şiirler Sensiz Şimdi...
Bi Çare, Öksüz!
Üşüyor Bütün Harfler Senin Olmadığın Mısralarda...
Seni Sarmalı Bütün Kelimelere...
Seni Anlatmalı Herkese...
Şimdi Sensiz Yazıyorum Bu Şiirleri...
Sensizliğinde Sana Gönderiyorum İçimden Geçen Bütün Güzellikleri...
Ama Hala Üşüyor Şiirler!
Çünkü Sen Yoksun!
Şiirler Seni İstiyor Ürkek Kalemimden...
Şimdi Üşüyorum Şiirler Gibi...
Senin Üşüdüğün Gibi...!
Sen Gibi!
