Kıpırtısız bir gece tınısı vardı kulaklarında..Derinlerden sıyrılan bu saydam tını..Ölümü utandıran gölgeler arasından sıyrılmıştı..Bir resim..Dış mevzileri kapalı,iç mevzileri açık,bir çok imge çağrışımı yapan bir resim vardı..
Ayrık bağlanışlar,büyüyen kırıntılar..Bir kırıntı yahut bir parça...Suslar senfonileri,tortullaşmış bir düş yığınına yağan yağmur taneleri,ağlaşan hüzünlü martılar!Hangi matemin buğulu rengi var gözlerinizde?
Ölümden döndüğüm sonra birilerinin kanı ile yaşama tutunduğum anlarda kimin kanı dolaşmaya başladı damarlarımda?Bir kırığın,bir yitiğin ya da acemi bir aşığın kanı mı?
Ölü melekler gömütlüğüne bir ölü melek yol alıyor şimdi...Uyku kadar temiz sevgilerinin kıvranışında,iki vakit arasına sıkışan ruhunun töreni yapılıyor mistik bir hitabetle..
Çocuk gibi şakıyan sesi berraklaştı,özleyiş şarkılarında özgürleşeceğini sanırken esir alındı o ses,telefon ahizelerinde kayboldu...
Yaşamın en naif yanaklarından alırken gülüşlerini,sahte ilişkilerde,kahkahalarda unuttu o gülüşleri..
Güneşin ayak izlerini gördüğü kalplere durmadan merdiven dayadı,yokluğun mahkumiyetinde o merdivenler devrildi,tutunurken tutunamamanın çökeltisi indi sularına...
Aşk bir sahra yeliydi,huzur dolu bir yeldi..O yelle beraber savrulan toz fırtınalarında huzursuzluğa göç kavimleri var eden,kendini o tozlarda görünmez kılan bir fırtınaydı..
Ne yazık ki o da aşkı tozlardan arıtamayanların katıldığı kırık aşk kervanlarının vurgun yemiş bitapları arasındaydı...
Aşkın yazıtlarını yanlış okumuş,köhne bir kalple biçimlemişti onu...
Soysuzların saltanatında büyüyemeyen dört yandan toprağa gömülen,o toprakta soldurulan bir çiçekti o..
Ölü melekler gömütlüğüne bir melek daha katıldı.Ruhu dolaşıyor evinde,geçtiği yollarda,duvarına astığı dünya haritasında,yetiştirdiği çiçeklerde,gülen fotoğraflarla usanmadan baktığı denizde..Bir çocuk gri,eski bir duvara resimler çiziyor,dünyayı tanımayan gözleri ile..En yumuşak yerlerinden tutuyor çarmıha gerilecek günleri ve bıkmadan renkler damlatıyor o günlere..
Masalsı bir şarkı eşliğinde o ruh,gecenin görünmeyen yıldızlarının saçları ile oynamak istedi,umudu kaşıklamak,masumiyetini gölgelendirmemek ve hep karanlıklardan damıttığı maviye iz sürmek istedi...
O ruh günlerce dolaştıktan sonra,tükenişlerin alfabesinden türettiği sözcükleri toparladı,bir gece yarısı gözleri dolu dolu,düş gözü açık bir şekilde gökyüzünü seyreden bir kızın açık penceresine bıraktı o sözcükleri.
Kız pencere önündeki sözcüklerle beraber kalemi aldı,kağıda döktü sözcüklerini,az sonra yitecek olan ruh da uçan kalemi ile yazdı göğe:
"Ben ölmedim
ölmeyeceğim
kendime geleceğim!!!!"
