Gece mavisinin büyüsü bile ihtiras değil artık
gerçeksizlikler beni yiyip bitirdi, ne mutlu değilmi
ki benim güzel umutlarım olacaktı, sana dair
bir sen olucaktın ki hayatımda,
kimsesizliklerim bile sıcak bir ev bulmuş gibi sevinecekti
anlamsızlıklarım çözüm bulacaktı
önüme bakamaz oldum sayende, yada kimseye...
kapanmışım, kapatmışım yüzümü hüzne, sevdaya
kahpeliğin bile moda olduğu yerde
nasıl bi diğer yarı bulunur, unutmuşum...
sahte yüzlerin garip kokuları benim tenim olamazdı asla,
nerdesin şimdi o kadar zamanın üstüne, kimlesin?
sarıldığın yada yüzüne baktığın adam, gözlerini dolduruyormu yine?
soğuk diye sarıldığında, canı gibi sarabiliyormu seni?
"üşüdüm aşkım" dediğinde senin için hasta olmayı göze alıyormu?
akşamları güneşin batışını beraber izliyormusun yine,yerime...
yada beraber balık tutma hayalleri kuruyormusun tekrardan?
öyle boşum ki olmadığında,ki oluşun artık doluluk ifade etmesede,
yanımda bin yan eksikliğidir benimki en kanayanından, en acizinden...
gelme demeye bile gücüm yok artık,
sadece bende kalanlarsın bundan sonra merak etme,
ben sendekileri sormuyorum bile, biliyorum onlar güvendedir başka kollarda...
bensiz yollarda, ismim olmayan hayatlarda...
artık yokuz,ne kadar uzaktı bu kelime değilmi bize?
yenilmeye dayanamayan bi yürek ve bende kalan acı,
oluşumuzun,oluşmamışlığından olmayışlara mahkum olduk,
umarım herşeye rağmen mutlu olursun...
tavrı devrik de olsa hislerimin,
oluşum mübalaadır, yaşayışımsa itinadır...
(züğürt tesellisi değil bendeki, insaf sadece insaf...)
Toplam Yorum 0
