Arama
Günlük Kontrol Paneli
5.00 puan, 3 oy. 5.00 puan, 3 oy.

Gözleri Sihirle Açılan Kör Kız

KisukE UraharA 20 Mayıs 2008 12:30
20 Mayıs 2008 12:30 KisukE UraharA tarafından güncellendi

Gözleri Sihirle Açılan Kör Kız


Arkadaşım Whit profesyonel bir sihirbazdı. Los Angelas’da bir restoran, müsteriler yemek yerken masalarına gidip sihirbazlık yapması için onu işe almıştı. Bir akşam bir ailenin masasına gidip kendini tanıttıktan sonra bir deste iskambil kağıdı çıkartıp gösteridini yapmaya başladı. Babası ona kızı Wendy’nin gözlerinin görmediğini söyledi.

Whit ”Olsun” dedi. “Kendi isterse ona yine de bir numara yapabilirim.” Kıza dönüp sordu: “Wendy, bir numara göstermeme yardım etmek ister misin?

Kız biraz utangaç omuzlarını silkti ve “isterim” dedi.

Whit masada kızın karşısına oturdu ve “Şimdi sana bir iskambil kağıdı göstereceğim, Wendy. Bu kağıt kırmızı ya da siyah olacak. Senden psişik güçlerini kullanmanı ve kağıdın kırmızı mı, siyah mı olduğunu bana söylemeni istiyorum, tamam mı?” Wendy başıyla olumladı.

Whit sinek papazını gösterdi ve sordu “Wendy, bu kağıt kırmızı mı, siyah mı?”

Kız bir an düşündükten sonra “Siyah” yanıtını verdi. Aile gülümsedi.

Whit kupa yedilisini kaldırıp gösterdi. “Bu kağıt kırmızı mı, siyah mı?”

Wendy “Kırmızı” dedi.

Sonra Whit bir kağıt daha, bu sefer karo üçlüsünü çıkardı.”kırmızı mı, siyah mı?”

Wendy hiç duraksamadan “Kırmızı” dedi.Aile fertleri biraz asabi gülümsediler. Whit, Wendy’ye üç kağıt daha gösterdi ve Wendy üçünün de rengini bildi. İnanılmaz bir biçimde altıda altı yapmıştı! Ailesi onun bu kadar şanslı olduğunu inanamıyordu.

Yedinci kağıtta, Whit kupa beşlisini kaldırıp “Wendy, bu sefer bana kağıdın hangi gruptan, yani kupa mı, karo mu, sinek mi, maça mı olduğunu ve değerini de söylemeni istiyorum” dedi.

Wendy biran düşündükten sonra “Kupa beşlisi” dedi. Aile fertlerinin soluğu kesilmişi hepsi şaşkına dönmüştü.

Wendy’nin babası Whit’e “Numara mı yapıyorsunuz, yoksa bu bir tür sihirbazlık mı?” diye sordu. Whit, “Bunu Wendy’ye sormalısınız” yanıtını verdi.

Babası “Wendy, bunu nasıl yaptın?” dedi. Wendy gülümsedi ve “Bu sihir!” diye yanıtladı. Whit, aile fertleriyle tokalaştı, Wendy’ye sarıldı ve kartvizitini bıraktıktan sonra masadan ayrıldı. Bu aile için hiç unutamayacakları sihirli bir an yaratmıştı.

Elbette sorun, Wendy’nin kağıtların rengini nasıl bildiğiydi. Whit onu daha önce hiç görmemişti, öyleyse hangi kağıtların kırmızı, hangilerinin siyah olduğunu ona söylemiş olamazdı. Wendy de görme özürlü olduğu için Whit’in gösterdiği kağıtların rengini ya da değerini bilmesi olanaksızdı. Öyleyse bu nasıl olmuştu?

Whit, bu sihirli anı hızlı düşünerek ve gizli bir şifre kullanarak yaratmıştı. Whit meslek yaşamının başlarında iki kişi arasında sözsüz iletişim sağlamak için bir ayak şifresi geliştirmişti. Bu şifreyi yaşamında daha önce hiç kullanmamıştı. Masada Wendy’nin karşısına oturup ona “Şimdi sana bir iskambil kağıdı göstereceğim, Wendy. Bu Kağıt kırmızı ya da siyah olacak” dediğinde masanın altından kızın ayağına “kırmızı” derken iki kere, “siyah” derken de bir kere vurmuştu.

Wendy’nin kendisini anladığından emin olmak için “Senden psişik güçlerini kullanmanı ve kağıdın kırmızı mı (iki vuruş), siyah mı (tek vuruş) olduğunu bana söylemeni istiyorum, tamam mı?” diyerek gizli sinyali yinelemişti. Kız başıyla olumlayınca söylediklerini anladığından ve onunla bu numarayı yapacağından emin olmuştu. Whit “Tamam mı?” diye sorduğunda, aile onun sözlü yönergeleri kastettiğini sanmıştı.

Peki Whit kupa beşlisini nasıl anlatmıştı? Çok açık. Beşliyi anlatmak için kızın ayağına beş kez vurmuştu. Kağıdın kupa mı, maça mı, sinek mi, yoksa karo mu olduğunu sorduğu sırada da “kupa” derken yine ayağına dokunmuştu.

Bu Öyküdeki asıl sihir, olayın Wendy üzerinde bıraktığı etkiydi. Hem birkaç dakikalığına da olsa ailesinin önünde kendini özel hissetmiş, hem de aile, arkadaşlarına onun şaşrıtıcı “psişik” yaşantısını anlatırken evin yıldızı olmuştu.

Olaydan birkaç sonra Whit, Wendy’den bir paket aldı. Pakette görme özürlüler için bir deste iskambil kağıdı ve bir mektup vardı. Mektupta Wendy; kendini gerçekten özel hissetmesine yardım ettiği ve birkaç dakikalığına da olsa “görmesini” sağladığı için Whit’e teşekkür ediyordu. Sürekli sordukları halde bu numarayı ailesine hala anlatmadığını söylüyordu. Mektubunu, Whit’e, görme özürlüler için yeni numaralar geliştirebilmesi için bir deste kağıt gönderdiğini söyleyerek bitiriyordu.
Bu Kategoride: Hikayeler
Gösterim 2546  Yorum 6  
Önceki     Ana Sayfa     Sonraki
Toplam Yorum 6

Yorumlar

  1. Avatarı yok
    güzel bi hikayeydi sağol...
     
    Ziyaretçi 2 Mayıs 2008 22:58
  2. Avatarı yok
    güzelmiş...
     
    Ziyaretçi 2 Mayıs 2008 23:14
  3. Avatarı yok
    Begen degen ogan aga Wiggle
     
    Ziyaretçi 2 Mayıs 2008 23:38
  4. Avatarı yok
    super bır hıkayeydı dogrusu saolasınMsn Tongue
     
    Ziyaretçi 3 Mayıs 2008 12:03
  5. Avatarı yok
    Msn Grin güzelmiş sağol Msn Happy
     
    Ziyaretçi 3 Mayıs 2008 14:24
  6. Avatarı yok

    gerçekten gerçek ve süper bir hikaye
    Msn Wink Smiley32 Wiggle
     
    Ziyaretçi 3 Mayıs 2008 16:50