…yalnızlığın izleri var yüzünde
yüzünde ertelenmiş bir ömrün kırılganlığı
gözlerinde hayal kırıklıklarının yansıması var
ertelenmiş ömrü ala bora olmuşken
ve dökülürken sıvası gülüşünün parça parça
kanıyor usul bir hüzünle yalnızlık mevsiminde
mevsim şeridinde beşinci bir mevsim
yerleşik bir hayat bulmuşken kendine
kendine yabancı bir yaşamak büyürken
büyütüyordu ertelediği ömrünün kırılgan yaralarını
nerde yakalanmıştı bu sağanağa
nasıl yakalanmıştı apansız
ve ne zaman ıslanmıştı?
bilmiyordu!
cevapsız sorular asılı kalmıştı ömrüne
ömrüne herkesten sakladığı
herkesten saklandığı anlar yapışıp kaldı
payına bir ömre sığmayacak
paydasız yalnızlıklar kaldı…
