Gölgeler oynuyor. Sert bir rüzgar takmış ışıkları koluna ahenkle dansetmekte. Onları görmüyorum. Gözüm gölgelerde. Duvarıma çarpan çizgiler büyüyüp küçülmekte. Odama giren parça-bölük aydınlıklar yerini sık sık değiştirmekte. Sanki yansımalar durgun, duvarımdaki resimler kıpırdıyor...
Tuhaf!... Resmi seyrederken gözlerimde oynuyor. Sanki bana şaka yapıyorda, şaka sırasında kayıp gidecek. İzlemekten vazgeçiyorum. Gölgelere dönüyorum. Rüzgarla ışıkların dansından habersizler. Büyüyorlar, küçülüyorlar. Beni büyülüyorlar. Bazen birşeylere benziyorlar, anlamlı ama çıkaramıyorum. Bazen yitirip anlamlarını karışıyorlar...
Gölgeleri izliyorum. Yarınımla birleştiriyorum onları. Hiç farkları yok. Yarınlarım; bir büyüyor gözümde, herşey düzeliyor, beni bekliyorlar. Bir küçülüyor, herşey karmakarışık, yine beni bekliyorlar...
Şimdi ışıkları kapasam, yada sabah olsa gölgeler kaybolacak, bitecek. Gölgelerdeki bütün anlamlar, şekiller yitecek. Ya hadi desem yarınlarımdaki sorular, belirsizlikler bitecek mi acaba?..
Gölgeleri izliyorum. Bütün bunları acayip büyüterek düşünüyorum. Az sonra ışıklar kapanacak, gölgeler gidecek. Ama bu sorum yarın da devam edecek....
Toplam Yorum 0
